Zelfmoord, het opzettelijk veroorzaken van de eigen dood, is een complex en veelzijdig fenomeen dat individuen en gemeenschappen over de hele wereld treft. Deze les gaat in op de fijne kneepjes van zelfmoord en onderzoekt de oorzaken, gevolgen en preventiestrategieën ervan vanuit een sociaal perspectief.
Zelfmoord is een opzettelijke handeling met de bedoeling iemands leven te beëindigen. Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen zelfmoordgedachten, pogingen en voltooide zelfmoorden. Bij zelfmoordgedachten gaat het om het nadenken over, het overwegen of het plannen van zelfmoord. Zelfmoordpogingen omvatten acties die worden ondernomen om iemands leven te beëindigen, maar die niet tot de dood leiden. Er is sprake van voltooide zelfmoord als de daad tot de dood leidt.
De oorzaken van zelfmoord zijn complex en veelzijdig, waarbij vaak sprake is van een samenspel van individuele, relationele, maatschappelijke en omgevingsfactoren.
Wereldwijd variëren de zelfmoordcijfers aanzienlijk per regio, geslacht, leeftijd en andere demografische factoren. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) sterven bijvoorbeeld jaarlijks bijna 800.000 mensen als gevolg van zelfmoord, wat neerkomt op ongeveer één persoon per 40 seconden.
Zelfmoord is wereldwijd de tweede belangrijkste doodsoorzaak onder 15-29-jarigen. Mannen lopen over het algemeen een groter risico dan vrouwen en zijn verantwoordelijk voor de meerderheid van de zelfmoorden in de meeste regio's. Vrouwen ondernemen echter vaker zelfmoordpogingen.
De impact van zelfmoord reikt verder dan het individu, maar treft ook families, vrienden, gemeenschappen en de samenleving als geheel. Het kan leiden tot emotionele trauma's onder de overlevenden, tot economische kosten en tot het in stand houden van sociale stigma's en mythen over zelfmoord.
Inspanningen om zelfmoord te voorkomen omvatten een alomvattende aanpak die overheidsbeleid, gemeenschapsgerichte interventies en individuele ondersteuning omvat.
Voorbeeld 1: Op de gemeenschap gebaseerde zelfmoordpreventie in Japan
Japan heeft gemeenschapsgerichte programma's geïmplementeerd die zich richten op het vergroten van het bewustzijn en het verminderen van het stigma rond geestelijke gezondheid. Er wordt gezegd dat deze programma's hebben bijgedragen aan een daling van de zelfmoordcijfers in het land.
Voorbeeld 2: Crisismeldpunten en interventiediensten
Crisishotlines, zoals de National Suicide Prevention Lifeline in de Verenigde Staten, bieden onmiddellijke, vertrouwelijke ondersteuning aan personen in nood. De beschikbaarheid van dergelijke diensten kan het risico op zelfmoord aanzienlijk verlagen door het bieden van emotionele steun en middelen.
Zelfmoord is een complexe kwestie die een gevoelige, veelzijdige aanpak voor preventie en interventie vereist. Door de oorzaken te begrijpen, de tekenen te herkennen en individuen en gemeenschappen te ondersteunen, is het mogelijk het aantal zelfmoorden en de diepgaande impact ervan op de samenleving terug te dringen.
