اچآیوی یا ویروس نقص ایمنی انسانی، یک مسئله مهم بهداشتی جهانی است که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد. این درس به درک اچآیوی، روش‌های انتقال آن، تأثیر آن بر بدن و درمان‌های موجود می‌پردازد. هدف ما ارائه اکتشاف کامل HIV در زمینه بیماری ها، عفونت و به عنوان یک عفونت مقاربتی (STI) است.
اچآیوی ویروسی است که به سیستم ایمنی بدن، به‌ویژه سلول‌های CD4، که نوعی سلول T برای حفظ مکانیسم دفاعی بدن در برابر بیماری‌ها و عفونت‌ها حیاتی هستند، حمله می‌کند. بدون درمان موثر، HIV می تواند به ایدز (سندرم نقص ایمنی اکتسابی) تبدیل شود، وضعیتی که سیستم ایمنی بدن به شدت آسیب می بیند و بدن را مستعد ابتلا به عفونت ها و بیماری هایی می کند که معمولاً می تواند با آنها مبارزه کند.
اچآیوی می‌تواند از راه‌های مختلفی منتقل شود، در درجه اول از طریق تماس مستقیم با مایعات بدن فرد مبتلا به HIV. این مایعات شامل خون، مایع منی، مایعات واژن و رکتوم و شیر مادر است. روش های اولیه انتقال عبارتند از:
به محض ورود به بدن، HIV شروع به تکثیر در سلول های ایمنی میزبان، به ویژه سلول های CD4 می کند. این فرآیند تکثیر به تدریج تعداد سلول‌های CD4 را در بدن کاهش می‌دهد و سیستم ایمنی و توانایی آن را برای مبارزه با عفونت‌ها و بیماری‌های رایج تضعیف می‌کند. پیشرفت HIV را می توان به طور کلی به سه مرحله طبقه بندی کرد:
در حالی که در حال حاضر هیچ درمانی برای HIV وجود ندارد، اما می توان آن را به طور موثر با درمان پزشکی مدیریت کرد. شکل اصلی درمان HIV، درمان ضد رتروویروسی (ART) است که شامل مصرف روزانه ترکیبی از داروهای HIV است. ART HIV را درمان نمی کند، اما می تواند به طور قابل توجهی طول عمر و کیفیت آن را با کاهش بار ویروسی در بدن به سطوح غیرقابل شناسایی بهبود بخشد و انتقال ویروس به دیگران را غیرممکن کند. اقدامات پیشگیرانه عبارتند از:
درک اثربخشی ART را می توان از طریق مطالعات بالینی نشان داد. به عنوان مثال، یک مطالعه شامل یک گروه 1000 نفری از افراد HIV مثبت در ART نشان داد که پس از یک سال درمان مداوم، 95٪ از شرکت کنندگان به بارهای ویروسی غیرقابل تشخیص دست یافتند که نشان دهنده اثربخشی ART در مدیریت HIV است.
از نظر پیشگیری، آزمایش‌های تحقیقاتی نشان داده‌اند که استفاده از PrEP در میان جمعیت‌های پرخطر می‌تواند خطر انتقال HIV را تا 92 درصد در صورت مصرف طبق تجویز کاهش دهد.
HIV همچنان یک چالش مهم بهداشت جهانی است، اما پیشرفت قابل توجهی در درمان و پیشگیری حاصل شده است. درک ماهیت HIV، روش های انتقال و تاثیر آن بر بدن در مبارزه با ویروس و کاهش انتشار آن ضروری است. از طریق درمان مداوم، شیوه‌های ایمن و تحقیقات مستمر، امید برای افراد مبتلا به HIV و نسل‌های آینده قوی باقی می‌ماند.
