آفریقا، دومین قاره بزرگ جهان، دارای تاریخ غنی است که به طلوع تمدن بشری باز می گردد. جغرافیای متنوع آن، از بیابان های وسیع گرفته تا دره های رودخانه های غنی، نقش اساسی در شکل گیری تمدن های اولیه آن داشته است. در این درس، با تمرکز بر تمدن‌های دره نیل، فرهنگ نوک و امپراتوری غنا، به تمدن‌های اولیه آفریقا می‌پردازیم.
دره نیل در شمال شرقی آفریقا خانه یکی از اولین و تأثیرگذارترین تمدن های جهان بود: مصر باستان. کشاورزی پایه و اساس تمدن مصر بود که با طغیان سالانه رودخانه نیل امکان پذیر شد و در کناره های آن، گل و لای غنی از مواد مغذی رسوب کرد. این سیستم آبیاری طبیعی امکان کشت گندم، جو و سایر محصولات را فراهم می کرد و از جمعیت زیادی حمایت می کرد و یک جامعه پیچیده را توسعه می داد.
مصری ها به خاطر معماری تاریخی خود از جمله اهرام و ابوالهول و پیشرفت هایشان در نوشتن، پزشکی و ریاضیات شهرت دارند. سیستم نوشتاری که آنها توسعه دادند، هیروگلیف، برای متون مذهبی، کتیبه های رسمی و سوابق اداری استفاده می شد. در ریاضیات، آنها تکنیک هایی را برای اندازه گیری مساحت و حجم زمین که برای کشاورزی و ساخت و ساز ضروری بود، توسعه دادند.
فرهنگ نوک که از نام دهکده نیجریه ای که برای اولین بار مصنوعات آن کشف شد نامگذاری شد، از حدود 1500 قبل از میلاد تا 200 پس از میلاد در غرب آفریقا شکوفا شد. متمایزترین مصنوعات فرهنگ نوک مجسمه های سفالی هستند که سطح بالایی از هنر و هنر را به نمایش می گذارند. این مجسمه ها پیکره های انسان، حیوانات و موجودات خارق العاده را به تصویر می کشند و از اولین نمونه های شناخته شده مجسمه سازی در جنوب صحرای آفریقا هستند.
مردم نوک جزو اولین کسانی بودند که در غرب آفریقا از فناوری ذوب آهن استفاده کردند و به آنها مزیت قابل توجهی در کشاورزی و جنگ داد. ابزارهای آهنی، مانند هیل و چاقو، کارایی کشاورزی را بهبود بخشیدند، در حالی که سلاح های آهنی به آنها در درگیری برتری می دادند. گسترش فن آوری ذوب آهن در سراسر آفریقا اغلب با گسترش مردمان بانتو زبان همراه است و به توسعه و گسترش تمدن ها در سراسر این قاره کمک می کند.
امپراتوری غنا که با نام واگادو نیز شناخته می‌شود، یک امپراتوری تجاری قدرتمند بود که تقریباً از قرن ششم تا سیزدهم پس از میلاد در جنوب شرقی موریتانی و غرب مالی امروزی وجود داشت. ثروت و قدرت امپراتوری مبتنی بر کنترل آن بر مسیرهای تجاری فراصحرا بود که از طریق آن طلا، نمک و سایر کالاها بین غرب آفریقا و جهان مدیترانه و خاورمیانه مبادله می شد.
طلا مهمترین و فراوان ترین منبع امپراتوری غنا بود. حاکمان غنا تجارت طلا را با مخفی نگه داشتن مکان معادن طلا کنترل می کردند و از طلایی که از طریق قلمرو آنها معامله می شد مالیات می گرفتند. این ثروت امپراتوری غنا را قادر ساخت تا ارتش قدرتمندی را حفظ کند و ساختمان‌های عمومی و کاخ‌های سلطنتی بسازد.
امپراتوری غنا همچنین به دلیل سیستم سیاسی پیچیده اش که شامل سلسله مراتب پیچیده ای از مقامات و سیستم مالیاتی بود که از اداره و ارتش امپراتوری پشتیبانی می کرد، قابل توجه است. افول امپراتوری غنا در قرن سیزدهم به دلیل ترکیبی از عوامل از جمله گسترش بیش از حد، درگیری های داخلی و ظهور قدرت های رقیب در منطقه بود.
در نتیجه، تمدن های اولیه آفریقا کمک قابل توجهی به تحولات فرهنگی، تکنولوژیکی و سیاسی در تاریخ جهان داشتند. تمدن های دره نیل یکی از اولین سیستم های نوشتاری را توسعه دادند و پیشرفت های چشمگیری در معماری، کشاورزی و ریاضیات داشتند. فرهنگ نوک فناوری ذوب آهن را به غرب آفریقا معرفی کرد و نقش مهمی در توسعه منطقه ایفا کرد. امپراتوری غنا به یک قدرت تجاری قدرتمند تبدیل شد و مسیرهای تجاری کلیدی در سراسر صحرا را کنترل می کرد. این تمدن ها با هم، پایه های فرهنگ های غنی و متنوعی را که امروزه در آفریقا به شکوفایی خود ادامه می دهند، بنا نهادند.
