مهارت ها ابزارهای ضروری هستند که انسان ها برای پیمایش در پیچیدگی های زندگی روزمره، پیشرفت شغلی و رشد شخصی از آنها استفاده می کنند. آنها توانایی هایی هستند که فرد از طریق تجربه و آموزش به دست می آورد و به او اجازه می دهد وظایف خاصی را به طور موثر انجام دهد. مهارت ها را می توان به طور کلی به سه دسته تقسیم کرد: شناختی، حرکتی و اجتماعی-عاطفی. هر دسته نقش مهمی در نحوه تعامل افراد با محیط خود و یکدیگر دارد.
مهارت‌های شناختی توانایی‌های ذهنی هستند که ما را قادر می‌سازند اطلاعات را پردازش کنیم، روابط بین مفاهیم را درک کنیم، مشکلات را حل کنیم و تصمیم‌گیری کنیم. این مهارت ها ریشه در عملکرد و رشد مغز دارند و طیف وسیعی از توانایی ها را در بر می گیرند.
مهارت های حرکتی شامل حرکات دقیق عضلات برای انجام طیف وسیعی از وظایف بدنی است. این مهارت ها به دو دسته اصلی مهارت های حرکتی ظریف و مهارت های حرکتی درشت تقسیم می شوند.
مهارت‌های عاطفی اجتماعی توانایی‌هایی هستند که به افراد کمک می‌کنند تا احساسات خود را درک کرده و مدیریت کنند، روابط سالم ایجاد کنند و با دیگران همدلی کنند. این مهارت ها برای هدایت تعاملات اجتماعی و ایجاد هوش هیجانی اساسی هستند.
مهارت ها از طریق ترکیبی از رشد طبیعی، تمرین و آموزش به دست می آیند. مهارت های شناختی و حرکتی اغلب در سال های اولیه زندگی و به دنبال یک پیشرفت معمولی رشد می کنند. مهارت های اجتماعی-عاطفی با تعامل افراد با محیط خود و دیگران تکامل می یابد. یادگیری مهارت های جدید مستلزم تطبیق دانش و تجربه موجود با موقعیت های جدید است.
مهارت ها نقش مهمی در هر جنبه ای از زندگی انسان دارند. مهارت‌های شناختی افراد را قادر می‌سازد تا یاد بگیرند، انتقادی فکر کنند و مشکلات را حل کنند و استقلال و خلاقیت را تقویت کنند. مهارت های حرکتی امکان تکمیل وظایف روزانه و مشارکت در فعالیت هایی را فراهم می کند که سلامت جسمی را بهبود می بخشد. مهارت‌های اجتماعی-عاطفی برای ایجاد روابط سالم، درک خود و دیگران و پیمایش در پیچیدگی‌های تعاملات اجتماعی ضروری است.
بهبود مهارت ها شامل تمرین، بازخورد و تمایل به درس گرفتن از اشتباهات است. تعیین اهداف واقع بینانه و افزایش تدریجی سختی کارها می تواند باعث رشد مهارت شود. حفظ ذهنیت رشد نیز مهم است، با این باور که توانایی ها می توانند با تلاش و پشتکار بهبود یابند.
