آوازخوانی عمل تولید صداهای موسیقی با صدا است. این شامل استفاده از تارهای صوتی و تنفس برای تولید صدا است. آواز را می توان با تکنیک ها و سبک های مختلف در ژانرهای مختلف موسیقی انجام داد.
آواز خواندن با عمل آواسازی شروع می شود، که فرآیند تولید صدا از طریق ارتعاش تارهای صوتی در حنجره است. هوای ریه ها در زیر تارهای صوتی فشار ایجاد می کند و باعث ارتعاش آنها می شود. فرکانس این ارتعاشات زیر و بم صدا را تعیین می کند. ارتعاشات سریعتر گام های بالاتری ایجاد می کنند، در حالی که ارتعاشات آهسته تر گام های پایین تری ایجاد می کنند. زیر و بمی اصلی تولید شده توسط تارهای صوتی سپس توسط فرکانس های تشدید کننده مجرای صوتی اصلاح می شود تا کیفیت های مختلف صدا تولید شود.
تنفس صحیح برای آواز خواندن ضروری است. این شامل کنترل جریان هوا و استفاده از دیافراگم، عضله بزرگی است که در زیر ریه ها قرار دارد. برای آواز خواندن خوب، یک خواننده باید یاد بگیرد که به سرعت نفس بکشد و از دیافراگم برای کنترل بازدم استفاده کند و امکان تولید صدای پایدار و کنترل شده را فراهم کند. این تکنیک اغلب "پشتیبانی" نامیده می شود.
محدوده آوازی به بازه ای از پایین ترین تا بالاترین نت اشاره دارد که یک فرد می تواند بخواند. دامنه های آوازی معمولاً به انواعی مانند سوپرانو، آلتو، تنور و باس طبقه بندی می شوند. این محدوده ها از فردی به فرد دیگر متفاوت است و با تمرین و تکنیک مناسب قابل افزایش است.
در محدوده های صوتی، تمایزات بیشتری بر اساس کیفیت صدا و بهترین استفاده از آن وجود دارد. به عنوان مثال، یک سوپرانوی غنایی دارای صدایی سبک تر و چابک تر است که برای ملودی های پیچیده مناسب است، در حالی که یک سوپرانوی دراماتیک صدایی قدرتمند و پرحجم دارد که برای پخش روی ارکستر مناسب است.
حفظ سلامت صدا برای خوانندگان بسیار مهم است. این شامل هیدراته ماندن، اجتناب از موادی است که می تواند تارهای صوتی را تحریک کند و گرم کردن مناسب قبل از آواز خواندن. تمرینات صوتی، مانند ترازو یا آرپژ، می تواند به گرم شدن صدا و جلوگیری از کشیدگی کمک کند.
رسا بودن در آواز فراتر از زدن نت های مناسب است. همچنین شامل پویایی (تغییرات در حجم)، عبارت‌بندی (نحوه اتصال یا جداسازی یادداشت‌ها) و احساسات می‌شود. برای مثال، کرشندو ( \(\textrm{پ} \rightarrow \textrm{f}\) ) افزایش تدریجی حجم است که می‌تواند به یک قطعه هیجان یا شدت ببخشد.
سبک های آواز خواندن در ژانرهای مختلف موسیقی بسیار متفاوت است. به عنوان مثال، اپرای کلاسیک بر ویبراتو و فرافکنی قدرتمند تأکید دارد، در حالی که موسیقی پاپ اغلب بر دیکشنری واضح‌تر و ملودی‌های جذاب‌تر تمرکز می‌کند. آواز جاز ممکن است شامل بداهه نوازی و پخش کردن باشد، جایی که صدا صداهای ساز را تقلید می کند.
آهنگ "تولدت مبارک" را در نظر بگیرید. با یک ملودی ساده شروع می شود که با تغییرات جزئی تکرار می شود. نت اول تونیک را ایجاد می کند، و آهنگ به طور کلی از یک پیشرفت اساسی پیروی می کند که خواندن آن را آسان می کند. از نظر بیان، خواندن آهنگ «تولدت مبارک» به آرامی برای یک دوست صمیمی در یک گردهمایی کوچک احتمالاً دارای پویایی ملایم‌تر و لحن ملایم‌تری است، در حالی که خواندن آن در یک مهمانی بزرگ ممکن است شامل تحویل قوی‌تر و پرانرژی‌تر باشد.
اگرچه این درس نیازی به تمرین ندارد، اما درک محدوده آوازی یکی از بخش‌های کلیدی یادگیری آواز است. تشخیص اینکه آیا می‌توانید به راحتی نت‌های بلندتر (سوپرانو یا تنور) یا پایین‌تر (آلتو یا باس) بخوانید، می‌تواند به شما کمک کند آهنگ‌هایی را انتخاب کنید که مناسب صدای شما باشد و شروع به کار بر روی گسترش دامنه خود کنید.
آواز یک فرم همه کاره و گویا از اجرای موسیقی است که تکنیک، احساسات و فردیت را با هم ترکیب می کند. درک اصول اولیه تنفس، سلامت صدا، دامنه و بیان می تواند مهارت های آواز خواندن و لذت بردن از موسیقی را افزایش دهد.
