Këndimi është akti i prodhimit të tingujve muzikorë me zë. Ai përfshin përdorimin e foleve vokale dhe frymëmarrjen për të prodhuar tingull. Këndimi mund të bëhet me teknika dhe stile të ndryshme në zhanre të ndryshme muzikore.
Këndimi fillon me aktin e fonimit, i cili është procesi i prodhimit të tingullit nëpërmjet dridhjeve të palosjeve vokale në laring. Ajri nga mushkëritë krijon presion nën foldat vokale, duke i bërë ato të dridhen. Frekuenca e këtyre dridhjeve përcakton lartësinë e zërit. Dridhjet më të shpejta prodhojnë zë më të lartë, ndërsa dridhjet më të ngadalta prodhojnë zë më të ulët. Lartësia bazë e prodhuar nga palosjet vokale më pas modifikohet nga frekuencat rezonante të traktit vokal për të prodhuar cilësi të ndryshme tingulli.
Frymëmarrja e duhur është thelbësore për të kënduar. Ai përfshin kontrollin e rrjedhës së ajrit dhe përdorimin e diafragmës, një muskul i madh që ndodhet nën mushkëri. Për të kënduar mirë, një këngëtar duhet të mësojë të marrë frymë shpejt dhe të përdorë diafragmën për të kontrolluar frymëmarrjen, duke lejuar prodhimin e qëndrueshëm dhe të kontrolluar të tingullit. Kjo teknikë shpesh quhet "mbështetje".
Gama vokale i referohet hapësirës nga nota më e ulët në atë më të lartë që një person mund të këndojë. Gama vokale zakonisht kategorizohet në lloje të tilla si Soprano, Alto, Tenor dhe Bas. Këto vargje ndryshojnë nga personi në person dhe mund të zgjerohen me praktikë dhe teknikë të duhur.
Brenda gamës vokale, ka dallime të mëtejshme bazuar në cilësinë e zërit dhe përdorimin më të mirë të tij. Për shembull, një soprano lirike ka një zë më të lehtë dhe më të shkathët të përshtatshëm për melodi të ndërlikuara, ndërsa një soprano dramatike ka një zë të fuqishëm e voluminoz të përshtatshëm për projektim mbi një orkestër.
Ruajtja e shëndetit vokal është vendimtare për këngëtarët. Kjo përfshin qëndrimin e hidratuar, shmangien e substancave që mund të irritojnë kordat vokale dhe ngrohjen e duhur përpara se të këndoni. Ushtrimet vokale, të tilla si peshoret ose arpezhet, mund të ndihmojnë në ngrohjen e zërit dhe parandalimin e tendosjes.
Ekspresiviteti në të kënduar përfshin më shumë sesa thjesht goditjen e notave të duhura. Ai gjithashtu përfshin dinamikën (ndryshimet në vëllim), frazat (si lidhen ose ndahen shënimet) dhe emocionet. Për shembull, një kreshendo ( \(\textrm{fq} \rightarrow \textrm{f}\) ) është një rritje graduale e volumit që mund t'i shtojë eksitim ose intensitet një pjese.
Stilet e të kënduarit ndryshojnë shumë në zhanre të ndryshme muzikore. Për shembull, opera klasike thekson vibraton dhe projeksionin e fuqishëm, ndërsa muzika pop shpesh fokusohet në diktim më të qartë dhe melodi më tërheqëse. Këndimi i xhazit mund të përfshijë improvizim dhe skanim, ku zëri imiton tingujt instrumentalë.
Konsideroni këngën "Happy Birthday". Fillon me një melodi të thjeshtë që përsëritet me ndryshime të vogla. Nota e parë vendos tonikun dhe kënga në përgjithësi ndjek një përparim bazë që e bën të lehtë këndimin. Për sa i përket shprehjes, t'i këndosh butësisht "Happy Birthday" një shoku të ngushtë në një mbledhje të vogël ka të ngjarë të përfshijë dinamikë më të butë dhe një ton të butë, ndërsa këndimi i saj në një festë të madhe mund të përfshijë një shpërndarje më të fortë dhe më energjike.
Edhe pse ky mësim nuk kërkon praktikë, të kuptuarit e diapazonit vokal të dikujt është një pjesë kyçe e të mësuarit për të kënduar. Identifikimi nëse mund të këndoni lehtësisht nota më të larta (soprano ose tenor) ose më të ulëta (alto ose bas) mund t'ju ndihmojë të zgjidhni këngët që i përshtaten zërit tuaj dhe të filloni të punoni për të zgjeruar gamën tuaj.
Këndimi është një formë e gjithanshme dhe shprehëse e performancës muzikore që ndërthur teknikën, emocionin dhe individualitetin. Të kuptuarit e bazave të frymëmarrjes, shëndetit vokal, diapazonit dhe ekspresivitetit mund të përmirësojë aftësitë e dikujt për të kënduar dhe kënaqësinë e muzikës.
