دیرینه شناسی شاخه ای از علم است که به مطالعه زندگی باستانی از طریق بررسی بقایای فسیلی اختصاص دارد. این رشته شکاف دانش بین زیست شناسی و زمین شناسی را پر می کند و بینشی در مورد تاریخ حیات، تکامل موجودات و تغییرات محیط زمین در طول زمان ارائه می دهد.
فسیل ها بقایای یا آثار موجودات باستانی هستند که در پوسته زمین حفظ شده اند. فرآیند فسیل‌سازی می‌تواند به روش‌های مختلفی اتفاق بیفتد، از جمله کانی‌سازی، که در آن مواد معدنی رسوب‌شده توسط آب جایگزین مواد آلی می‌شوند، و قالب‌ها و قالب‌ها که وقتی ماده اصلی حل می‌شود و اثری بر جای می‌گذارد، شکل می‌گیرد. فسیل‌های ردیابی، مانند رد پا یا گودال‌ها، فعالیت‌های موجودات را ثبت می‌کنند.
انواع مختلفی از فسیل ها وجود دارد که هر کدام بینش منحصر به فردی از گذشته ارائه می دهند:
مقیاس زمانی زمین شناسی سیستمی از تاریخ گذاری زمانی است که لایه های زمین شناسی را به زمان مرتبط می کند. زمین شناسان، دیرینه شناسان و دیگر دانشمندان زمین از آن برای توصیف زمان و روابط وقایع در تاریخ زمین استفاده می کنند. این مقیاس تاریخ زمین را به چندین دوره، دوره، دوره، دوره و عصر تقسیم می‌کند که منعکس کننده تغییرات عمده در زمین‌شناسی و زیست‌شناسی زمین است.
دیرینه شناسی شواهدی برای تئوری تکامل ارائه می دهد، فرآیندی که از طریق آن گونه ها در طول زمان از طریق انتخاب طبیعی و رانش ژنتیکی دستخوش تغییرات می شوند. سوابق فسیلی انتقال گونه ها را نشان می دهد، گونه های منقرض شده را آشکار می کند و چگونگی تکامل دودمان را نشان می دهد. رویدادهای مهم انقراض، مانند انقراض کرتاسه-پالئوژن (K-Pg) که به سلطنت دایناسورها در 66 میلیون سال پیش پایان داد، می توانند از طریق شواهد دیرینه شناسی مورد مطالعه قرار گیرند و اثرات رویدادهای فاجعه آمیز بر تنوع زیستی جهانی را آشکار کنند.
حرکت صفحات تکتونیکی زمین نقش بسزایی در توزیع فسیل ها در سراسر کره زمین داشته است. از طریق فرآیند رانش قاره ها، توده های خشکی در طول زمان زمین شناسی حرکت کرده، برخورد کرده و از هم جدا شده اند که بر توزیع و تکامل موجودات تاثیر می گذارد. داده‌های دیرینه‌شناسی می‌توانند به بازسازی موقعیت‌های قاره‌ای گذشته و درک آب و هوای تاریخی و شرایط محیطی که بر فرآیندهای تکاملی تأثیر گذاشته‌اند کمک کنند.
دیرینه شناسی می تواند آب و هوا و شرایط محیطی گذشته را از طریق مطالعه گیاهان و جانوران فسیلی و همچنین لایه های سنگ های رسوبی آشکار کند. به عنوان مثال، وجود فسیل‌های گیاهان گرمسیری در قطب جنوب، شواهدی از گذشته این قاره به عنوان یک محیط گرم و مرطوب فراهم می‌کند. تجزیه و تحلیل نسبت ایزوتوپ‌های اکسیژن در پوسته‌های فسیل‌شده همچنین می‌تواند بینشی در مورد دمای اقیانوس‌ها و حجم یخ‌های تاریخی ارائه دهد و به دانشمندان کمک کند الگوهای تغییرات آب و هوایی را در طول تاریخ زمین درک کنند.
کشف و مطالعه فسیل ها شامل کار میدانی و تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی است. در این زمینه، دیرینه شناسان در کاوش و حفاری مکان های فسیلی، با استفاده از ابزارهای مختلف از برس و اسکنه گرفته تا ماشین آلات سنگین برای حفاری های بزرگتر، مشغول هستند. پس از جمع‌آوری فسیل‌ها، تکنیک‌های آزمایشگاهی مانند تاریخ‌گذاری کربن، میکروسکوپ الکترونی روبشی و سی‌تی اسکن برای تاریخ‌گذاری فسیل‌ها، تجزیه و تحلیل ترکیب آنها و ایجاد مدل‌های سه بعدی از ساختارهای فسیل‌شده استفاده می‌شوند.
دیرینه شناسی به طیف گسترده ای از زمینه های علمی کمک می کند:
دیرینه شناسی، از طریق مطالعه فسیل ها، دریچه ای منحصر به فرد را به گذشته ارائه می دهد و به دانشمندان اجازه می دهد تا تاریخ حیات روی زمین را کشف کنند. این رشته‌های علمی مختلف را به هم متصل می‌کند و بینش‌های مهمی را در مورد تکامل، تغییرات محیطی و فرآیندهای پویایی که سیاره ما را شکل می‌دهند، ارائه می‌کند. ادامه اکتشاف و مطالعه روی رکوردهای فسیلی نویدبخش درک ما از جهان طبیعی و جایگاه ما در آن است.
