صحرای موهاو یک منظره طبیعی شگفت انگیز است که بخش هایی از جنوب شرقی کالیفرنیا، جنوب نوادا و بخش های کوچکی از یوتا و آریزونا در ایالات متحده را در بر می گیرد. ویژگی‌های متمایز، اکوسیستم‌های متنوع و الگوهای آب و هوایی منحصربه‌فرد آن مشخص می‌شود. در این درس به جنبه های جالب این بیابان از جمله زمین شناسی، آب و هوا، گیاهان و جانوران آن خواهیم پرداخت.
جغرافیا و زمین شناسی صحرای موهاوه
صحرای موهاوه با ارتفاع زیاد آن تعریف می شود که بین 2000 تا 5000 فوت بالاتر از سطح دریا متغیر است. از شمال غربی به کوه‌های تهاچاپی، از جنوب به کوه‌های سان گابریل و سن برناردینو محدود می‌شود و از شمال با بیابان حوضه بزرگ و از جنوب و شرق با صحرای سونوران ادغام می‌شود. یکی از ویژگی های زمین شناسی قابل توجه موهاوه وجود رودخانه موهاوه است، رودخانه ای عمدتاً زیرزمینی که در چند مکان مانند دره افتون ظاهر می شود. این صحرا همچنین خانه دره مرگ است که پست‌ترین، گرم‌ترین و خشک‌ترین نقطه آمریکای شمالی است.
آب و هوای صحرای موهاوه
آب و هوای صحرای موجاوه را می توان به عنوان آب و هوای سرد کویری طبقه بندی کرد، زیرا به دلیل ارتفاع بیشتر، دمای خنک تری نسبت به سایر بیابان ها به همراه دارد. دارای تغییرات شدید دمایی بین روز و شب و بین فصول است. میانگین دما در تابستان می تواند در طول روز از \(100^\circ F\) تجاوز کند و در شب تا حدود \(50^\circ F\) کاهش یابد. در زمستان، دما از \(15^\circ F\) تا \(60^\circ F\) متغیر است. بارندگی کمیاب است و به طور متوسط سالانه کمتر از 6 اینچ است. با این حال، موهاوه بیشتر از صحرای سونوران جنوبی می‌بارد، زیرا ارتفاع بیشتر و عرض جغرافیایی شمالی‌تر است، که به آن اجازه می‌دهد در طول ماه‌های زمستان رطوبت اقیانوس آرام را جذب کند.
گیاهان و جانوران صحرای موهاوه
سازگاری برای گیاهان و حیواناتی که صحرای موهاوه را خانه می نامند، کلیدی است. این بیابان به خاطر درخت جاشوا (Yucca brevifolia) معروف است که در واقع گونه ای از گیاه یوکا است. سیستم ریشه عمیق آن به آن امکان دسترسی به منابع آب زیرزمینی را می دهد و شکل منحصر به فرد آن کمک می کند تا از دست دادن آب به حداقل برسد. از دیگر گونه های گیاهی موجود در موهاوه می توان به بوته های کرئوزوت، موهاوه یوکا و گونه های مختلف کاکتوس ها اشاره کرد. این گیاهان برای زنده ماندن در محیط خشن بیابان از طریق سازگاری هایی مانند پوشش های مومی روی برگ ها برای کاهش اتلاف آب، سیستم های ریشه ای کم عمق اما گسترده برای جذب آب باران بیشتر و خارها برای جلوگیری از گیاهخواران تکامل یافته اند. جانوران موهاوه به همان اندازه با زندگی بیابانی سازگار است. به عنوان مثال، لاک پشت صحرا تا 95 درصد از عمر خود را در زیر زمین می گذراند تا از دمای شدید سطحی فرار کند. از دیگر گونه های جانوری قابل توجه می توان به گوسفند شاخ، کایوت، خرگوش دم سیاه و بسیاری از گونه های مارمولک و مار اشاره کرد. بسیاری از این حیوانات شبگرد هستند و در طول شب فعال هستند تا از بالاترین دمای روز جلوگیری کنند.
تلاش‌های حفاظتی در صحرای موهاوه
صحرای موهاوه با چندین تهدید از جمله توسعه زمین، استخراج آب و تغییرات آب و هوایی مواجه است. تلاش های حفاظتی برای حفظ این اکوسیستم منحصر به فرد و ساکنان آن بسیار مهم است. تراست زمین صحرای موهاو سازمانی است که برای حفاظت از ارزش های زیست محیطی و منظره بیابان کار می کند. تلاش‌ها شامل تملک زمین، پروژه‌های بازسازی برای ترمیم آسیب‌های ناشی از وسایل نقلیه خارج از جاده، و حمایت از سیاست‌هایی است که از بیابان محافظت می‌کند. ایجاد مناطق حفاظت‌شده مانند حفاظت‌گاه ملی موهاوه، پارک ملی درخت جاشوا و پارک ملی دره مرگ نیز در حفظ بخش‌های بزرگی از صحرا بسیار مهم بوده است. این مناطق به حفاظت از زیستگاه گونه‌های مختلف گیاهی و جانوری و حفظ زیبایی طبیعی چشم‌انداز برای نسل‌های آینده کمک می‌کند. ویژگی‌های منحصربه‌فرد صحرای موهاو، آن را به موضوعی جذاب برای مطالعه و زیستگاه طبیعی مهمی تبدیل می‌کند که حفاظت از آن را تضمین می‌کند. جغرافیا، آب و هوا و تنوع زیستی آن بینش ارزشمندی را در مورد اکوسیستم های بیابانی و سازگاری قابل توجه گیاهان و حیوانات با محیط های شدید ارائه می دهد.
