دریای بالتیک، واقع در شمال اروپا، دریای شور است که از طریق تنگه دانمارک به دریای شمال متصل می شود. این کشور توسط کشورهایی از جمله سوئد، فنلاند، روسیه، استونی، لتونی، لیتوانی، لهستان، آلمان و دانمارک احاطه شده است. موقعیت جغرافیایی و ویژگی های منحصر به فرد آن به ویژگی های زیستی، جغرافیایی و اقلیمی آن کمک می کند و آن را به موضوعی جالب برای مطالعه تبدیل می کند.
مساحت دریای بالتیک تقریباً 377000 کیلومتر مربع است که آن را به یکی از بزرگترین آب های شور جهان تبدیل می کند. دریا نسبتا کم عمق با عمق متوسط حدود 55 متر و حداکثر عمق آن حدود 459 متر است. دریای بالتیک به چندین حوضه تقسیم می شود که هر کدام دارای ویژگی های متمایزی هستند. خلیج‌های مهم این دریا شامل خلیج بوتنیا، خلیج فنلاند و خلیج ریگا است. جزایر اصلی آن عبارتند از: گوتلند، اولند و سارما.
اتصال دریای بالتیک به دریای شمال برای تجدید آب آن بسیار مهم است. آب شور دریای شمال از طریق تنگه دانمارک به دریای بالتیک می ریزد، در حالی که آب شیرین رودخانه ها و بارندگی آب دریا را رقیق می کند و به ماهیت شور آن می انجامد.
میزان شوری دریای بالتیک هم به صورت افقی و هم به صورت عمودی متفاوت است. به طور کلی از تنگه دانمارک به بخش های شمالی و از سطح به لایه های پایین کاهش می یابد. میانگین شوری سطح در حدود 7-8 PSU (واحد شوری عملی) است که بسیار کمتر از میانگین شوری اقیانوس ها در حدود 35 PSU است. این شیب بر تنوع زیستی دریا تأثیر می گذارد، زیرا هم گونه های دریایی و هم گونه های آب شیرین را می توان یافت، اگرچه تنوع گونه ها کمتر از محیط های کاملاً دریایی است.
آب و هوای دریای بالتیک تحت تأثیر موقعیت جغرافیایی آن است، به طوری که بخش های شمالی با دمای سردتر و بخش های جنوبی شرایط نسبتاً ملایم تری را تجربه می کنند. زمستان‌ها می‌تواند شدید باشد، به‌ویژه در خلیج بوتنی و خلیج فنلاند، بخش‌های قابل‌توجهی از دریا یخ می‌زند. کشتی های یخ شکن اغلب برای حفظ مسیرهای کشتیرانی در ماه های زمستان مورد نیاز هستند.
با وجود شوری کم، دریای بالتیک از طیف متنوعی از موجودات زنده پشتیبانی می کند. این دریا محل زندگی گونه های مختلف ماهی مانند شاه ماهی، ماهی کاد و ماهی است که هم برای اکوسیستم و هم برای شیلات منطقه ای مهم هستند. فوک ها و پرندگان دریایی نیز رایج هستند که از ذخایر فراوان ماهی تغذیه می کنند.
جلبک ها و پلانکتون ها اساس شبکه غذایی را تشکیل می دهند و از سطوح تغذیه ای بالاتر حمایت می کنند. با این حال، اوتروفیکاسیون، که عمدتاً توسط رواناب کشاورزی ایجاد می‌شود، منجر به شکوفه‌های جلبکی شده است که می‌تواند سطح اکسیژن آب را کاهش دهد و در نتیجه «مناطق مرده» ایجاد شود که در آن ارگانیسم‌های کمی می‌توانند زنده بمانند.
دریای بالتیک یکی از شلوغ ترین مناطق دریایی در جهان است که کشتیرانی تجاری، ماهیگیری و فعالیت های تفریحی قابل توجهی دارد. این فعالیت ها همراه با رواناب های صنعتی و کشاورزی منجر به آلودگی و استرس های زیست محیطی شده است. آلاینده های آلی پایدار، فلزات سنگین و مواد مغذی بیش از حد از جمله نگرانی های کلیدی زیست محیطی هستند.
تلاش هایی برای حفاظت از دریای بالتیک از طریق همکاری بین المللی صورت گرفته است. کمیسیون هلسینکی (HELCOM) یک سازمان بین دولتی است که به حفاظت از محیط زیست دریایی دریای بالتیک اختصاص دارد. ابتکارات HELCOM بر کاهش آلودگی، حفاظت از تنوع زیستی و مدیریت فعالیت های انسانی برای به حداقل رساندن تأثیر آنها بر دریا متمرکز است.
دریای بالتیک یک محیط دریایی منحصربه‌فرد با طبیعت شور، اکوسیستم‌های متمایز و تأثیر قابل توجه انسانی است. آب های کم عمق، شوری متفاوت و پوشش یخی فصلی آن را از سایر دریاها متمایز می کند. علیرغم مواجهه با چالش‌های اکولوژیکی مانند آلودگی و اتروفیکاسیون، تلاش‌ها برای حفظ و حفاظت از دریای بالتیک همچنان در اولویت کشورهای اطراف است. درک پیچیدگی های این محیط دریایی برای حفظ و استفاده پایدار از آن بسیار مهم است.
