دشت های بزرگ گستره وسیعی از زمین های مسطح است که بیشتر آن پوشیده از دشت، استپی و علفزار است که در غرب دشت چمن بلند رودخانه می سی سی پی در ایالات متحده و شرق کوه های راکی در ایالات متحده و کانادا قرار دارد. این منطقه جغرافیایی منحصر به فرد تأثیر قابل توجهی بر محیط زیست دارد و از یک اکوسیستم متنوع پشتیبانی می کند.
علفزارها، یکی از بزرگترین بیوم های روی زمین، با مناطق باز بزرگ از علف ها، گیاهان و درختچه ها مشخص می شوند. آنها در مناطقی یافت می شوند که بارندگی منظم کافی برای حمایت از رشد جنگل وجود ندارد، اما بیش از اندازه کافی برای جلوگیری از تشکیل یک بیابان وجود دارد. علفزارها را می توان به دو نوع عمده طبقه بندی کرد: علفزارهای گرمسیری که به عنوان ساوانا شناخته می شوند و علفزارهای معتدل.
علفزارهای معتدل که شامل دشت های بزرگ می شود، تغییرات دمایی فصلی بیشتری را نسبت به علفزارهای گرمسیری تجربه می کنند و دو فصل مجزا دارند: یک فصل رشد و یک فصل خواب. در طول فصل رشد، دما گرم است و بارش از رشد علف ها و گل ها حمایت می کند. فصل خواب با دمای سرد و اغلب بارش برف مشخص می شود.
دشت های بزرگ بیش از چندین هزار مایل، از بخش های شمالی کانادا تا مناطق جنوبی ایالات متحده، ایالت هایی مانند داکوتای شمالی، داکوتای جنوبی، نبراسکا، کانزاس، اوکلاهاما و تگزاس را در بر می گیرد. آب و هوا از نیمه خشک در غرب تا مرطوب در شرق متغیر است. این تنوع در آب و هوا بر انواع پوشش گیاهی و حیات جانوری که می‌توانند در بخش‌های مختلف دشت‌های بزرگ رشد کنند، تأثیر می‌گذارد.
پوشش گیاهی غالب در دشت های بزرگ علف است. علف‌ها به طرق مختلف با آب و هوای اغلب خشن دشت‌ها سازگار شده‌اند، مانند رشد ریشه‌های بلند برای دریافت آب در اعماق زمین، و رشد توده‌هایی برای مقاومت در برابر نیروی بادهای قوی. قبل از استقرار اروپا، گله‌های عظیمی از گاومیش کوهان دار، همراه با شاخک‌ها، گوزن‌ها و شکارچیانی مانند گرگ و کایوت در دشت‌های بزرگ پرسه می‌زدند. امروزه، اگرچه گله های گاومیش کوهان دار به شدت کاهش یافته است، اما همچنان نماد دشت های بزرگ هستند.
دشت های بزرگ نقش مهمی در اکوسیستم های مختلف و اقتصادهای انسانی ایفا می کنند. این منطقه یک منطقه کشاورزی مهم است که به دلیل خاک حاصلخیز، بخش قابل توجهی از گندم، سویا و ذرت جهان را تولید می کند. علاوه بر این، دشت‌های بزرگ محل زندگی گونه‌های جانوری و گیاهی متعددی است که آنها را به منطقه‌ای ضروری برای حفاظت از تنوع زیستی تبدیل می‌کند.
با این حال، این منطقه با چالش هایی مانند تخریب خاک، از دست دادن زیستگاه و تغییرات آب و هوایی مواجه است که پایداری آن را تهدید می کند. تلاش‌هایی برای رسیدگی به این مسائل از جمله شیوه‌های کشاورزی حفاظتی و حفاظت از زیستگاه‌های طبیعی در حال انجام است.
از جمله ویژگی‌های منحصربه‌فرد دشت‌های بزرگ می‌توان به تپه‌های سیاه، رشته‌کوهی کوچک و منزوی، و بدلندز اشاره کرد که به‌خاطر مناظر بی‌نظیر و مناطق فرسایش‌شده‌اش معروف است. همچنین پدیده "طوفان های گرد و غبار" قابل توجه است، که به ویژه در طول کاسه گرد و غبار در دهه 1930 رایج بود، دوره ای که با طوفان های گرد و غبار شدید مشخص شد که باعث آسیب های زیست محیطی و کشاورزی عمده به زمین های دشت های آمریکا و کانادا شد.
جنبه جالب دیگر نقش آتش در اکوسیستم دشت بزرگ است. آتش‌سوزی‌های طبیعی که اغلب در اثر رعد و برق ایجاد می‌شوند، نقش مهمی در حفظ مراتع دارند. آنها به کنترل رشد درختان و درختچه ها کمک می کنند، بنابراین از تبدیل علفزارها به جنگل ها یا جنگل ها جلوگیری می کنند.
دشت های بزرگ بخشی حیاتی از جغرافیا و بوم شناسی آمریکای شمالی است. این گستره وسیع مرتع از یک اکوسیستم منحصربه‌فرد پشتیبانی می‌کند، منابع ضروری را فراهم می‌کند و با مجموعه چالش‌های خاص خود مواجه است. درک دشت های بزرگ به ما کمک می کند تا از پیچیدگی و اهمیت علفزارها در سراسر جهان قدردانی کنیم.
