نرم افزارهای کاربردی جزء ضروری فناوری هستند که نقشی حیاتی در عملیات روزانه افراد و کسب و کارها دارند. آنها برای انجام وظایف یا عملکردهای خاص در رایانه یا دستگاه تلفن همراه طراحی شده اند. این درس مفهوم برنامه‌های کاربردی نرم‌افزار را بررسی می‌کند، به دسته‌های مختلف می‌پردازد و مثال‌هایی برای افزایش درک ارائه می‌دهد.
برنامه های کاربردی نرم افزاری که اغلب به سادگی به عنوان «برنامه ها» یا «برنامه ها» شناخته می شوند، برنامه ها یا مجموعه ای از برنامه ها هستند که برای کاربران نهایی طراحی شده اند. این برنامه‌ها به کاربران اجازه می‌دهند تا طیف وسیعی از وظایف، از ایجاد اسناد گرفته تا مدیریت پایگاه‌های داده، انجام بازی‌ها و غیره را انجام دهند. بر خلاف نرم افزار سیستم که در پس زمینه برای مدیریت سخت افزار و سیستم کلی عمل می کند، برنامه های نرم افزاری بر روی کاربر متمرکز هستند و مستقیماً با کاربر ارتباط برقرار می کنند.
برنامه های کاربردی نرم افزاری را می توان به طور کلی به چند نوع دسته بندی کرد که هر کدام اهداف و نیازهای متفاوتی را برآورده می کنند.
برنامه های نرم افزاری با اجرای یک سری دستورالعمل های از پیش تعریف شده یا کد نوشته شده در یک زبان برنامه نویسی کار می کنند. هنگامی که یک کاربر با برنامه در تعامل است، ورودی را پردازش می کند، محاسبات لازم یا دستکاری داده ها را انجام می دهد و خروجی مورد نظر را تولید می کند. این فرآیند ممکن است شامل تعامل با سایر برنامه های کاربردی نرم افزار، نرم افزار سیستم یا اجزای سخت افزاری برای تکمیل وظایف باشد.
توسعه نرم افزارهای کاربردی شامل مراحل مختلفی از جمله برنامه ریزی، طراحی، کدگذاری، آزمایش و استقرار است. توسعه دهندگان از زبان ها و ابزارهای برنامه نویسی مختلف برای ایجاد برنامه های کاربردی بر اساس نیازها و مشخصات کاربر استفاده می کنند. پس از توسعه، برنامه‌ها می‌توانند از طریق کانال‌های مختلف، مانند فروشگاه‌های برنامه (به عنوان مثال، فروشگاه App اپل، Google Play)، وب‌سایت‌ها یا رسانه‌های فیزیکی توزیع شوند.
برنامه های نرم افزاری را می توان بر اساس مدل مجوز آنها به منبع باز و اختصاصی طبقه بندی کرد.
برنامه های نرم افزاری تأثیر عمیقی بر جامعه دارند و نحوه کار، برقراری ارتباط، یادگیری و سرگرمی ما را متحول می کنند. آنها صنایع را متحول کرده اند و کارها را کارآمدتر کرده و فرصت های جدیدی برای نوآوری و رشد فراهم کرده اند. به عنوان مثال، برنامه های کاربردی تلفن همراه نحوه خرید، پیمایش و دسترسی ما به اطلاعات را تغییر داده اند، در حالی که نرم افزارهای آموزشی راه های جدیدی را برای یادگیری و توسعه مهارت ها باز کرده اند.
آینده برنامه های نرم افزاری احتمالاً با فناوری های نوظهور مانند هوش مصنوعی (AI)، یادگیری ماشینی، واقعیت افزوده (AR) و واقعیت مجازی (VR) شکل خواهد گرفت. این فناوری‌ها نوید ایجاد اپلیکیشن‌های هوشمند، تعاملی و همهجانبه‌تر را می‌دهند که می‌توانند تعامل ما با دستگاه‌های دیجیتال و دنیای اطراف ما را دوباره تعریف کنند.
برنامه های نرم افزاری به بخشی جدایی ناپذیر از زندگی دیجیتال ما تبدیل شده اند و ابزارها و خدماتی را ارائه می دهند که بهره وری، خلاقیت و ارتباطات را افزایش می دهند. همانطور که تکنولوژی به تکامل خود ادامه می‌دهد، می‌توانیم انتظار توسعه برنامه‌های کاربردی ابتکاری و پیچیده‌تری را داشته باشیم که فعالیت‌های روزمره و عملیات اجتماعی ما را بیشتر متحول کند.
