متدولوژی نرم افزار چارچوبی است که برای ساختار، برنامه ریزی و کنترل فرآیند توسعه یک سیستم اطلاعاتی استفاده می شود. این شامل پیش تعریف محصولات و مصنوعات خاص است که توسط یک تیم پروژه برای توسعه یا حفظ یک برنامه کاربردی ایجاد و تکمیل می شود.
توسعه نرم افزار به مجموعه ای از فعالیت های علوم کامپیوتری اطلاق می شود که به فرآیند ایجاد، طراحی، استقرار و پشتیبانی نرم افزار اختصاص دارد. نرم افزار به خودی خود مجموعه ای از دستورالعمل ها یا برنامه هایی است که به کامپیوتر می گوید چه کاری انجام دهد. مستقل از سخت افزار است و کامپیوترها را قابل برنامه ریزی می کند.
چندین مؤلفه کلیدی وجود دارد که هر متدولوژی توسعه نرم افزار به اشتراک گذاشته می شود. درک این مؤلفه ها می تواند چارچوبی کلی برای تحلیل و انتخاب روش شناسی ها فراهم کند.
دو تا از متداول‌ترین متدولوژی‌ها عبارتند از Traditional (همچنین به عنوان Waterfall شناخته می‌شود) و Agile که هر کدام رویکرد متفاوتی برای توسعه نرم‌افزار دارند.
مدل آبشار یک فرآیند طراحی متوالی است که در فرآیندهای توسعه نرم‌افزار استفاده می‌شود، که در آن پیشرفت به صورت پیوسته به سمت پایین (مانند یک آبشار) در مراحل مفهوم، شروع، تجزیه و تحلیل، طراحی، ساخت، آزمایش، تولید/پیاده‌سازی و نگهداری.
متدولوژی چابک جایگزینی برای مدیریت پروژه سنتی است که معمولاً در توسعه نرم افزار استفاده می شود. این به تیم‌ها کمک می‌کند تا به غیرقابل‌پیش‌بینی‌بودن از طریق آهنگ‌های کاری تکراری و افزایشی، معروف به اسپرینت، پاسخ دهند. روش‌های چابک برای تغییر نیازمندی‌ها در طول زمان باز هستند و بازخورد مداوم کاربران نهایی را تشویق می‌کنند.
انتخاب بین روش چابک و سنتی به عوامل مختلفی از جمله محدوده پروژه، نیازهای مشتری، اندازه تیم و مدیریت ریسک بستگی دارد. هیچ روش واحدی برتر نیست. بهترین رویکرد، رویکردی است که متناسب با نیازهای پروژه خاص باشد.
در نتیجه، درک متدولوژی های مختلف نرم افزار و اجزای آنها برای توسعه موفقیت آمیز پروژه های نرم افزاری بسیار مهم است. هر پروژه ممکن است بر اساس نیازهای خاص خود به رویکرد متفاوتی نیاز داشته باشد. این مسئولیت مدیر پروژه یا تیم توسعه است که کاربردی ترین متدولوژی را برای هدایت پروژه به سمت موفقیت انتخاب کند.
