Język znaczników to system opisywania dokumentu w sposób, który można syntaktycznie odróżnić od tekstu. Używa znaczników do definiowania elementów w dokumencie. Języki znaczników służą do przetwarzania, definiowania i prezentowania tekstu. Ich głównym celem jest odróżnienie stylu i formatowania od treści dokumentu.
Języki znaczników są używane w różnych środowiskach, od tworzenia stron internetowych po publikowanie dokumentów. Pozwalają projektantom i programistom nakreślić strukturę i prezentację dokumentu w sposób jasny, logiczny i łatwo zrozumiały. Najbardziej znane przykłady obejmują HTML (HyperText Markup Language) i XML (eXtensible Markup Language) .
Koncepcja języka znaczników sięga czasów przemysłu poligraficznego i wydawniczego, jeszcze przed erą komputerów cyfrowych. Był to zestaw instrukcji dla drukarzy dotyczących formatowania tekstu. W kontekście informatyki ta sama zasada ma zastosowanie, ale w bardziej wyrafinowany sposób, włączając elementy takie jak łącza i multimedia, a nie tylko styl tekstu.
Języki znaczników mają kluczowe znaczenie w cyfrowym świecie z kilku powodów:
HTML jest najpopularniejszym językiem znaczników. Jest to standardowy język znaczników dokumentów przeznaczonych do wyświetlania w przeglądarce internetowej. Elementy HTML to elementy składowe wszystkich witryn internetowych, a znaczniki HTML oznaczają fragmenty treści, takie jak „nagłówek”, „akapit”, „tabela” itd. Przeglądarki nie wyświetlają znaczników HTML, ale używają ich do renderowania zawartości strony.
Podczas gdy HTML koncentruje się na wyświetlaniu informacji, XML kładzie nacisk na transport i przechowywanie danych. Jego głównym celem jest zapewnienie czytelności zarówno dla człowieka, jak i maszyny. XML odgrywa kluczową rolę w wielu systemach informatycznych, ponieważ zapewnia elastyczny sposób tworzenia formatów informacji i elektronicznego udostępniania ustrukturyzowanych danych za pośrednictwem sieci publicznych, takich jak Internet.
Oprócz HTML i XML istnieją inne godne uwagi języki znaczników wykorzystywane do różnych celów:
Języki znaczników działają poprzez otaczanie tekstu „znacznikami”, które dostarczają instrukcji, jak ten tekst powinien być rozumiany lub prezentowany. Na przykład w HTML, aby pogrubić tekst, owiń go tagami <code><b></code>, w wyniku czego otrzymasz <code><b>pogrubiony tekst</b></code>. Każdy język znaczników ma swój zestaw predefiniowanych znaczników, które mają na celu osiągnięcie określonych typów formatowania lub organizacji strukturalnej.
Aby zrozumieć, jak działa HTML, rozważ następujący prosty przykład. Dokument HTML skonstruowany tak, aby wyświetlał nagłówek i akapit, może wyglądać następująco:
<!DOCTYPE html> <html> <głowa> <title>Moja pierwsza strona HTML</title> </head> <ciało> <h1>Witamy w językach znaczników</h1> <p>Języki znaczników, takie jak HTML i XML, są niezbędne do tworzenia stron internetowych i udostępniania danych.</p> </ciało> </html>
W tym przykładzie tag <code><h1></code> reprezentuje nagłówek pierwszego poziomu, a tag <code><p></code> definiuje akapit. Tekst wewnątrz tagów jest wyświetlany przez przeglądarkę internetową.
Podczas gdy języki znaczników, takie jak HTML, definiują strukturę i zawartość stron internetowych, CSS (kaskadowe arkusze stylów) i JavaScript służą do stylizowania i dodawania interaktywności do tych stron. CSS kontroluje układ i wygląd treści, natomiast JavaScript umożliwia tworzenie dynamicznych i interaktywnych aplikacji internetowych.
Języki znaczników stanowią podstawę struktury treści, prezentacji i wymiany danych w Internecie i poza nim. Ich rozwój i wykorzystanie są niezbędne w informatyce i technologiach informacyjnych. Zrozumienie podstaw języków znaczników, takich jak HTML i XML, jest niezbędną umiejętnością dla każdego profesjonalisty pracującego w domenie cyfrowej.