Język znaczników to system adnotacji dokumentu w sposób, który można składniowo odróżnić od tekstu. Używa znaczników do definiowania elementów w dokumencie. Języki znaczników są przeznaczone do przetwarzania, definiowania i prezentowania tekstu. Ich głównym celem jest odróżnienie stylizacji i formatowania od zawartości dokumentu.
Języki znaczników są używane w różnych środowiskach, od tworzenia stron internetowych po publikowanie dokumentów. Umożliwiają projektantom i deweloperom nakreślenie struktury i prezentacji dokumentu w sposób przejrzysty, logiczny i łatwy do zrozumienia. Najbardziej znane przykłady obejmują HTML (HyperText Markup Language) i XML (eXtensible Markup Language) .
Koncepcja języka znaczników sięga czasów przemysłu poligraficznego i wydawniczego sprzed ery komputerów cyfrowych. Był to zestaw instrukcji dla drukarzy na temat tego, jak tekst powinien być formatowany. W kontekście informatyki ta sama zasada ma zastosowanie, ale w bardziej wyrafinowany sposób, obejmując elementy takie jak linki i multimedia, a nie tylko styl tekstu.
Języki znaczników odgrywają kluczową rolę w świecie cyfrowym z kilku powodów:
HTML jest najszerzej używanym językiem znaczników. Jest to standardowy język znaczników dla dokumentów zaprojektowanych do wyświetlania w przeglądarce internetowej. Elementy HTML są podstawowymi elementami wszystkich witryn internetowych, a znaczniki HTML oznaczają elementy treści, takie jak „nagłówek”, „akapit”, „tabela” itd. Przeglądarki nie wyświetlają znaczników HTML, ale używają ich do renderowania treści strony.
Podczas gdy HTML koncentruje się na wyświetlaniu informacji, XML kładzie nacisk na transport i przechowywanie danych. Jego głównym celem jest bycie zarówno czytelnym dla człowieka, jak i dla maszyny. XML odgrywa kluczową rolę w wielu systemach IT , ponieważ zapewnia elastyczny sposób tworzenia formatów informacji i elektronicznego udostępniania ustrukturyzowanych danych za pośrednictwem sieci publicznych, takich jak internet.
Oprócz HTML i XML istnieją inne znane języki znaczników wykorzystywane w różnych celach:
Języki znaczników działają poprzez otaczanie tekstu „tagami”, które dostarczają instrukcji, jak ten tekst powinien być rozumiany lub prezentowany. Na przykład w HTML, aby pogrubić tekst, należy go otoczyć tagami <code><b></code>, co skutkuje <code><b>tekstem pogrubionym</b></code>. Każdy język znaczników ma swój zestaw predefiniowanych tagów, które są zaprojektowane w celu osiągnięcia określonych typów formatowania lub organizacji strukturalnej.
Aby zrozumieć, jak działa HTML, rozważmy następujący prosty przykład. Dokument HTML ustrukturyzowany w celu wyświetlenia nagłówka i akapitu może wyglądać tak:
<!Typ dokumentu html> <html> <głowa> <title>Moja pierwsza strona HTML</title> </głowa> <ciało> <h1>Witamy w językach znaczników</h1> <p>Języki znaczników, takie jak HTML i XML, są niezbędne do tworzenia stron internetowych i udostępniania danych.</p> </ciało> </html>
W tym przykładzie znacznik <code><h1></code> reprezentuje nagłówek pierwszego poziomu, a znacznik <code><p></code> definiuje akapit. Tekst w znacznikach jest tym, co jest wyświetlane przez przeglądarkę internetową.
Podczas gdy języki znaczników, takie jak HTML definiują strukturę i zawartość stron internetowych, CSS (Cascading Style Sheets) i JavaScript są używane do stylizowania i dodawania interaktywności do tych stron. CSS kontroluje układ i wygląd zawartości, podczas gdy JavaScript umożliwia tworzenie dynamicznych i interaktywnych aplikacji internetowych.
Języki znaczników są podstawą struktury treści, prezentacji i wymiany danych w sieci i poza nią. Ich rozwój i wykorzystanie są niezbędne w informatyce i technologii informacyjnej. Zrozumienie podstaw języków znaczników, takich jak HTML i XML jest kluczową umiejętnością dla każdego profesjonalisty pracującego w domenie cyfrowej.