کشاورزی ، اصطلاحی مترادف با کشاورزی، علم، هنر و تجارت کشت خاک، تولید محصولات زراعی و پرورش دام است. این یک فعالیت اساسی است که نه تنها اکثریت مواد غذایی و پارچه های جهان را تامین می کند، بلکه نقش مهمی در اقتصاد بسیاری از کشورها ایفا می کند.
انواع مختلفی از کشاورزی وجود دارد که هر کدام شیوه ها، محصولات زراعی و دام های خاص خود را دارند. برخی از رایج ترین انواع عبارتند از:
کشاورزی شامل چندین عنصر کلیدی است که برای کشت موفق محصولات زراعی و پرورش دام ضروری است. این شامل:
مدیریت خاک یک جنبه حیاتی از کشاورزی است که شامل اقداماتی است که برای حفظ یا بهبود حاصلخیزی و ساختار خاک طراحی شده است. این شامل:
به عنوان مثال، یک تناوب اولیه زراعی ممکن است شامل رشد یک حبوبات (که نیتروژن به خاک می‌افزاید) یک سال و به دنبال آن یک محصول غلات (که از نیتروژن اضافه شده بهره می‌برد) در سال بعد باشد.
مدیریت صحیح آب در کشاورزی برای اطمینان از آب کافی برای رشد و همچنین جلوگیری از غرقابی و حفظ منابع آب حیاتی است. شیوه های کلیدی عبارتند از:
یک روش آبیاری کارآمد، مانند آبیاری قطره ای، آب را مستقیماً به ریشه گیاه می رساند و هدر رفت و تبخیر آب را به حداقل می رساند.
انتخاب محصولات برای رشد توسط عوامل متعددی از جمله آب و هوا، نوع خاک، در دسترس بودن آب و تقاضای بازار تعیین می شود. فرآیند کشت شامل:
به عنوان مثال، برنج به آب زیادی نیاز دارد و برای مناطقی با بارندگی یا امکانات آبیاری فراوان مناسب است، در حالی که گندم در آب و هوای خشک تر رشد می کند.
مدیریت موفق دام شامل تغذیه مناسب، اسکان و مراقبت های بهداشتی از حیوانات است. این شامل:
به عنوان مثال، پرورش مرغ آزاد به جوجه ها اجازه می دهد آزادانه پرسه بزنند، که منجر به پرندگان سالم تر و تخم مرغ یا گوشت با کیفیت بالاتر می شود.
پیشرفت در فناوری به طور قابل توجهی شیوه های کشاورزی را متحول کرده و کارایی و عملکرد را افزایش داده است. برخی از نوآوری های قابل توجه عبارتند از:
سیستم های هیدروپونیک امکان کشت محصولات را در تمام طول سال در محیط های کنترل شده فراهم می کند که منجر به بازده بالاتر و استفاده کارآمد از آب و مواد مغذی می شود.
فعالیت‌های کشاورزی تأثیر قابل‌توجهی بر محیط‌زیست دارد و به مسائلی مانند جنگل‌زدایی، کمبود آب و انتشار گازهای گلخانه‌ای کمک می‌کند. هدف اقدامات کشاورزی پایدار کاهش این اثرات از طریق:
با ادغام این شیوه های پایدار، کشاورزان می توانند مواد غذایی را به گونه ای تولید کنند که هم از نظر اقتصادی مقرون به صرفه باشد و هم از نظر زیست محیطی مسئولیت پذیر باشد و از سلامت بلندمدت و بهره وری زمین خود اطمینان حاصل کند.
کشاورزی رشته ای پیچیده و چندوجهی است که با تامین ملزومات زندگی مانند غذا، فیبر و به طور فزاینده ای سوخت، زیربنای تمدن بشری است. این امر مستلزم دانش علوم طبیعی، اقتصاد و فناوری و همچنین تعهد به سرپرستی زمین است. از کشاورزان خرده‌مالک که کشاورزی معیشتی انجام می‌دهند تا تجارت‌های بزرگ کشاورزی که در کشاورزی تجاری مشغول هستند، چالش یکسان است: تولید بیشتر با کمتر، به شیوه‌ای که هم زمین و هم ساکنان آن را برای نسل‌های آینده حفظ کند. از طریق به کارگیری شیوه های پایدار و استفاده خردمندانه از فناوری، کشاورزی می تواند به ایفای نقش اساسی خود در جامعه ادامه دهد و جهان را به شیوه ای مسئولانه و پایدار تغذیه کند.
