Физиологијата на растенијата е студија за тоа како различни делови од растенијата функционираат и комуницираат едни со други и нивната околина. Ова поле опфаќа различни процеси фундаментални за животот на растенијата, како што се фотосинтезата, дишењето, исхраната на растенијата, функциите на хормоните и одговорите на стимули од околината.
Фотосинтезата е процес со кој зелените растенија и некои други организми ја користат сончевата светлина за да синтетизираат хранливи материи од јаглерод диоксид и вода. Фотосинтезата во растенијата генерално го вклучува зелениот пигмент хлорофил и генерира кислород како нуспроизвод.
Општата равенка за фотосинтеза може да се претстави како:
\(6CO_2 + 6H_2O + light \rightarrow C_6H_{12}O_6 + 6O_2\)Оваа равенка покажува дека јаглерод диоксидот и водата, во присуство на сончева светлина, се претвораат во гликоза и кислород.
Дишењето кај растенијата е процес со кој тие користат кислород за разградување на гликозата, која произведува јаглерод диоксид, вода и енергија. Оваа енергија е клучна за различни клеточни активности.
Општата равенка за дишење е:
\(C_6H_{12}O_6 + 6O_2 \rightarrow 6CO_2 + 6H_2O + energy\)Овој процес е од витално значење за опстанокот на растенијата, обезбедувајќи ја енергијата потребна за раст, репродукција и други основни функции.
Исхраната на растенијата се однесува на хемиските елементи и соединенија неопходни за растот на растенијата, како и нивното надворешно снабдување и внатрешен метаболизам. Суштинските хранливи материи вклучуваат макронутриенти како што се азот (N), фосфор (P) и калиум (К) и микронутриенти како железо (Fe), манган (Mn) и цинк (Zn).
Растенијата ги апсорбираат овие хранливи материи главно од почвата преку нивните корени во форма на раствор. Азот, на пример, е клучен за синтезата на протеини и нуклеински киселини.
Растителните хормони , познати и како фитохормони, се хемикалии кои го регулираат растот на растенијата. Постојат пет главни типови растителни хормони: ауксини, гиберелини, цитокинини, абсцизинска киселина и етилен.
Растенијата можат да согледаат и да реагираат на различни стимули од околината, вклучувајќи светлина, гравитација, допир, вода и температура. Ваквите одговори се клучни за нивниот опстанок и репродукција.
На пример, корените генерално покажуваат позитивен гравитропизам, растејќи надолу кон гравитацијата, додека стеблата покажуваат негативен гравитропизам, растејќи нагоре.
Разбирањето на основите на физиологијата на растенијата е од суштинско значење во различни области, вклучувајќи ги земјоделството, ботаниката и науката за животната средина. Знаејќи како растат растенијата, реагираат на нивната околина и ги исполнуваат нивните потреби за исхрана, ни овозможува да го подобриме производството на култури, да ги зачуваме видовите и подобро да ја разбереме динамиката на екосистемот. Студијата за физиологијата на растенијата не само што ја продлабочува нашата благодарност за растителниот свет, туку и нè опремува со знаење за да се справиме со предизвиците во безбедноста на храната, зачувувањето на животната средина и одржливиот развој.
