در این درس، دنیای شگفت‌انگیز بافت‌های گیاهی و جانوری را بررسی می‌کنیم، انواع، عملکردها و نحوه کمک آنها به سلامت و کارایی کلی ارگانیسم را درک می‌کنیم. بافت ها گروه هایی از سلول ها با ساختار و عملکرد مشابه هستند که به عنوان یک واحد با هم کار می کنند. گیاهان و جانوران هر دو از بافت های مختلفی تشکیل شده اند که هر کدام نقش مهمی در زندگی ارگانیسم دارند.
بافت های گیاهی را می توان به طور کلی به دو دسته تقسیم کرد: بافت های مریستمی و بافت های دائمی. بافت های مریستمی مسئول رشد گیاهان هستند، در حالی که بافت های دائمی عملکردهای تخصصی تری دارند.
بافت های مریستمی:اینها بافتهایی هستند که در نواحی رشد گیاهان مانند نوک ساقه و ریشه یافت می شوند. آنها از سلول های تمایز نیافته تشکیل شده اند که می توانند تقسیم شوند و سلول های جدید ایجاد کنند. بافت‌های مریستمی را می‌توان بر اساس محل قرارگیری در گیاه به مریستم‌های آپیکال، مریستم‌های جانبی و مریستم‌های بین‌کالای طبقه‌بندی کرد.
بافت های دائمی:هنگامی که سلول های بافت مریستمی تمایز یافتند، به بافت های دائمی تبدیل می شوند. بافت های دائمی می توانند ساده یا پیچیده باشند.
بافت های دائمی ساده:بافت های حیوانی به چهار نوع اصلی سازماندهی می شوند: بافت های اپیتلیال، بافت های همبند، بافت های عضلانی و بافت های عصبی. هر نوع نقش و عملکرد خاصی در بدن دارد.
بافت های اپیتلیال:این بافت ها سطوح بدن را می پوشانند و حفره های بدن را می پوشانند و محافظت، ترشح و جذب را فراهم می کنند. آنها بر اساس شکل (مسکویی، مکعبی و ستونی) و چینش (ساده، طبقه بندی شده) طبقه بندی می شوند.
بافت همبند:بافت های همبند قسمت های مختلف بدن را پشتیبانی و به هم متصل می کنند. آنها شامل انواع بافت ها مانند استخوان، خون و بافت چربی هستند. این بافت ها از نظر ساختار و عملکرد بسیار متفاوت هستند، اما معمولاً حاوی سلول هایی در یک ماتریکس خارج سلولی هستند.
بافت های عضلانی:بافت های عضلانی مسئول تولید حرکت هستند. آنها را می توان به عضله اسکلتی (حرکت ارادی)، ماهیچه صاف (حرکت غیرارادی، که در دیواره های اندام های توخالی یافت می شود) و عضله قلبی (که در قلب یافت می شود، همچنین غیرارادی) طبقه بندی کرد.
بافت های عصبی:بافت های عصبی در دریافت محرک ها و هدایت تکانه ها در سراسر بدن نقش دارند. این شامل نورون هایی است که تکانه های عصبی و نوروگلیا را منتقل می کنند که حمایت و تغذیه نورون ها را فراهم می کند.
مشاهده سلول های اپیدرمی پیاز: برای تجسم سلول های گیاهی، یک آزمایش ساده شامل پوست کندن یک لایه نازک از پیاز، رنگ آمیزی آن با ید و سپس مشاهده آن در زیر میکروسکوپ است. این آزمایش آرایش سلول‌ها را در یک گیاه نشان می‌دهد و دیواره‌های سلولی، هسته و سایر اندامک‌های بافت اپیتلیال گیاهان را نشان می‌دهد.
مطالعه سلول های گونه انسان: به طور مشابه، برای مشاهده سلول های حیوانی، می توان اسمیر گونه را گرفت، با متیلن بلو رنگ آمیزی کرد و زیر میکروسکوپ بررسی کرد. این آزمایش ساختار سلول های اپیتلیال را که داخل دهان را پوشانده اند، از جمله هسته و غشای سلولی را نشان می دهد که نمونه ای عملی از بافت های حیوانی است.
درک بافت ها و عملکرد آنها در گیاهان و حیوانات برای درک چگونگی عملکرد موجودات به عنوان یک کل اساسی است. مطالعه بافت ها نه تنها به درک زیست شناسی کمک می کند، بلکه پایه ای برای پیشرفت در پزشکی، کشاورزی و بیوتکنولوژی می گذارد.
