Klassieke muziek is een muziekgenre dat zijn wortels heeft in de westerse kunstmuziektraditie.
Aanvankelijk begon de term "klassiek" in de 19e eeuw te worden gebruikt om specifiek te verwijzen naar de "Weense klassieke" stijl van westerse muziek (Haydn, Mozart, Beethoven), en om deze te onderscheiden van romantische en barokmuziek.
De term "klassieke muziek" wordt tegenwoordig vaak gebruikt om te verwijzen naar de muziek die is gecomponeerd tussen de barokperiode (1600-1750) en de romantische periode (1815-1910), waaronder de werken van bekende componisten zoals Bach, Mozart, Beethoven en Tsjaikovski.
Het kan ook breder verwijzen naar alle muziek die wordt beschouwd als onderdeel van de westerse kunstmuziektraditie, inclusief muziek uit vroegere perioden zoals de Renaissance en de Middeleeuwen, evenals hedendaagse klassieke muziek.
Klassieke muziek is evenwichtig en helder . Het omvat een breed scala aan emoties, en daarom is het voor klassieke muziek niet eenvoudig om te zeggen dat het altijd "ontspant". Dit muziekgenre kan geluk, verdriet, euforie, wanhoop, melancholie, woede, ironie, romantiek en liefdesverlangen oproepen. Het is complexer dan barokmuziek en het is heel uniek.
Enkele van de grootste componisten die klassieke muziekwerken hebben gecomponeerd, zijn:
• Wolfgang Amadeus Mozart
• Johann Sebastian Bach
• Ludwig van Beethoven
• Franz Schubert
• Frederik Chopin
• Johannes Brahms
• Joseph Haydn
• Claude Debussy
• Peter Iljitsj Tsjaikovski en vele anderen ...
Hieronder staan enkele van de meest populaire vormen waarin klassieke muziek wordt uitgevoerd, elk met zijn eigen kenmerken:
De opera als een complex muziekpodiumwerk is een soort muzikaal drama, dat dramatekst, muziek en dans bevat. Ze zijn verenigd en maken van de opera een uniek kunstwerk. De opera is geproduceerd door een componist en een librettist , de componist is de persoon die de compositie maakt en de librettist is de persoon die het libretto schrijft. Het libretto is een literaire tekst, een script voor muzikaal toneelwerk.
Enkele van de beroemdste opera's uit deze periode zijn:
Een sonate is een soort muzikale compositie die meestal voor één instrument of een kleine instrumentale groep is geschreven. Alle muziekwerken zijn meestal verdeeld in verschillende "bewegingen" , stukken . Sonate bestaat meestal uit drie (de expositie, ontwikkeling en recapitulatie), maar er kunnen er twee of vier zijn. Viool-, voorhoofd-, piano- en fluitsonates waren populair tijdens de klassieke periode. Beethoven, Haydn en Mozart schreven sonates.
Het concert is een muzikale compositie met een solist, die een violist, cellist of pianist kan zijn, tegen een heel orkest. Het publiek krijgt de kans om te zien wat de solist en het orkest samen of afzonderlijk kunnen doen. De solist krijgt de kans om voor het publiek te verschijnen. Dat deel van het muzikale werk heet cadens.
Een andere bekende vorm van klassieke muziek heet Thema en variaties. Deze vorm bestaat uit een thema of melodie en wordt gevolgd door variaties op die melodie. Deze vorm kan worden gebruikt om een heel muziekstuk te schrijven, of om één deel van een groter muziekstuk te schrijven. Het gebruik ervan is het meest aanwezig in instrumentale muziek.
De symfonie is een uitgebreide muzikale compositie die vaak voor een orkest wordt geschreven. Het is een muziekwerk dat is samengesteld uit verschillende delen, meestal vier, en het eerste deel is geschreven als een sonate. Hoewel de meeste symfonieën een nummer hebben, zijn sommige symfonieën bij naam bekend. Bijvoorbeeld Beethoven- Symfonie nr. 9, Tsjaikovski - Symfonie nr. 5, Mozart - Symfonie nr. 41, Beethoven: Symfonie "Eroica", enz.
*** Het orkest is een groot instrumentaal ensemble, typisch voor klassieke muziek, bestaande uit snaarinstrumenten (viool, altviool, voorhoofd en contrabas), houtblazers, koperblazers en percussie-instrumenten.
Een rondo (rondeau, Frans) kan een op zichzelf staand stuk zijn of een beweging binnen een groter muziekstuk. Het was een belangrijke vorm tijdens het klassieke tijdperk. Deze vorm werd gebruikt in symfonieën en instrumentale solostukken. Terugkerende melodie en unieke formele structuur zijn kenmerken die rondo definiëren. Deze vorm heeft een functie die lijkt op een refrein, het thema is drie of misschien wel vier keer te horen. Het rondo-thema is meestal gedenkwaardig. De rondo-vorm wordt soms gecombineerd met de sonatevorm, wat resulteert in de sonate-rondo-vorm, en is te vinden als een laatste deel van klassieke symfonieën.
