Muzyka klasyczna to gatunek muzyczny, który ma swoje korzenie w zachodniej tradycji muzyki artystycznej.
Początkowo termin „klasyczny” zaczął być używany w XIX wieku w odniesieniu konkretnie do „wiedeńskiego klasycznego” stylu muzyki zachodniej (Haydn, Mozart, Beethoven) i w celu odróżnienia go od muzyki romantycznej i barokowej.
Termin „muzyka klasyczna” jest obecnie często używany w odniesieniu do muzyki powstałej między okresem baroku (1600-1750) a okresem romantyzmu (1815-1910), która obejmuje dzieła znanych kompozytorów, takich jak Bach, Mozart, Beethovena i Czajkowskiego.
Może również odnosić się szerzej do dowolnej muzyki, która jest uważana za część zachodniej tradycji muzyki artystycznej, w tym muzyki z wcześniejszych okresów, takich jak renesans i średniowiecze, a także współczesnej muzyki klasycznej.
Muzyka klasyczna jest zrównoważona i klarowna . Obejmuje szeroki zakres emocji, dlatego w przypadku muzyki klasycznej nie można po prostu powiedzieć, że zawsze „relaksuje”. Ten gatunek muzyki może wywoływać szczęście, smutek, euforię, rozpacz, melancholię, złość, ironię, romans i tęsknotę za miłością. Jest bardziej złożona niż muzyka baroku i bardzo wyjątkowa.
Niektórzy z największych kompozytorów, którzy skomponowali dzieła muzyki klasycznej, to:
• Wolfgang Amadeusz Mozart
• Jana Sebastiana Bacha
• Ludwiga van Beethovena
• Franciszka Schuberta
• Fryderyka Chopina
• Johannesa Brahmsa
• Józefa Haydna
• Claude'a Debussy'ego
• Piotr Iljicz Czajkowski i wielu innych ...
Poniżej znajdują się niektóre z najpopularniejszych form, w których wykonywana jest muzyka klasyczna, z których każda ma swoje własne cechy:
Opera jako złożony utwór muzyczno-sceniczny jest rodzajem dramatu muzycznego, który zawiera tekst dramatu, muzykę i taniec. Są zjednoczeni i sprawiają, że opera jest wyjątkowym dziełem sztuki. Opera jest produkowana przez kompozytora i librecistę , Kompozytor to osoba, która tworzy kompozycję, a librecista to osoba, która pisze libretto. Libretto jest tekstem literackim, scenariuszem muzycznej pracy estradowej.
Niektóre z najbardziej znanych oper tego okresu to:
Sonata to rodzaj kompozycji muzycznej napisanej głównie na jeden instrument lub niewielką grupę instrumentalną. Wszystkie utwory muzyczne są zwykle podzielone na kilka „części” , utworów . Sonata składa się zwykle z trzech (ekspozycja, opracowanie i podsumowanie), ale może być dwóch lub czterech. Sonaty na skrzypce, czoło, fortepian i flet były popularne w okresie klasycznym. Beethoven, Haydn i Mozart pisali sonaty.
Koncert to kompozycja muzyczna, która zawiera solistę, który może być skrzypkiem, wiolonczelistą lub pianistą, przeciwko całej orkiestrze. Publiczność ma okazję zobaczyć, co solista i orkiestra potrafią zrobić razem lub osobno. Solista ma szansę zaistnieć przed publicznością. Ta część utworu muzycznego nazywana jest kadencją.
Inną dobrze znaną formą muzyki klasycznej jest temat i wariacje. Ta forma składa się z tematu lub melodii, po której następują wariacje tej melodii. Ta forma może być wykorzystana do napisania całego utworu muzycznego lub do napisania jednej części większego utworu muzycznego. Jego użycie jest najbardziej obecne w muzyce instrumentalnej.
Symfonia to rozbudowana kompozycja muzyczna, często pisana na orkiestrę. Jest to utwór muzyczny składający się z kilku części, zwykle czterech, z których pierwsza część jest napisana jako sonata. Podczas gdy większość symfonii ma numer, niektóre symfonie są znane z nazwy. Na przykład Beethoven - Symfonia nr 9, Czajkowski - Symfonia nr 5, Mozart - Symfonia nr 41, Beethoven: Symfonia "Eroica" itp.
*** Orkiestra to duży zespół instrumentalny, typowy dla muzyki klasycznej, składający się z instrumentów smyczkowych (skrzypce, altówka, czoło i kontrabas), instrumentów dętych drewnianych, blaszanych i perkusyjnych.
Rondo (rondeau, francuski) może być samodzielnym utworem lub częścią większego utworu muzycznego. Była to ważna forma w epoce klasycznej. Ta forma była używana w symfoniach i solowych utworach instrumentalnych. Powtarzająca się melodia i wyjątkowa struktura formalna to cechy, które definiują rondo. Forma ta pełni funkcję podobną do refrenu, jej temat można usłyszeć trzy, a może cztery razy. Motyw ronda zapada w pamięć. Forma ronda jest czasami łączona z formą sonatową, w wyniku czego powstaje forma sonatowo-rondowa i można ją znaleźć jako ostatnią część symfonii klasycznych.
