حق آزادی با ارزش ترین حقوق بشر تلقی می شود. در واقع، بدون آزادی، هیچ حق واقعی در دسترس کسی نیست.
در این درس در مورد آن صحبت خواهیم کرد
کلمه "لیبرتی" از کلمه لاتین "Liber" به معنای "آزاد" گرفته شده است.
آزادی معمولاً به دو صورت تعریف می شود:
آزادی منفی - در معنای منفی آن، آزادی به معنای عدم وجود محدودیت در نظر گرفته می شود. یعنی آزادی عمل به هر شکلی. این معنای آزادی در جامعه مدنی پذیرفته نیست.
آزادی مثبت - در معنای مثبت آن، آزادی به معنای آزادی تحت محدودیت های عقلانی و منطقی اعمال شده توسط قانون تلقی می شود. این محدودیت ها برای تضمین برخورداری همه مردم از آزادی ضروری تلقی می شوند. در یک جامعه مدنی، تنها آزادی مثبت می تواند در دسترس مردم باشد.
آزادی فرصت های برابر و کافی برای همه برای برخورداری از حقوق خود است.
"آزادی آزادی یک فرد برای بیان شخصیت خود بدون هیچ مانعی است." – جی دی اچ کول
1. آزادی به معنای نبود همه محدودیت ها نیست.
2. آزادی وجود محدودیت های عقلانی و فقدان محدودیت های غیر منطقی را می پذیرد.
3. آزادی مجوزی برای انجام هر کاری و هر کاری نیست. این به معنای آزادی انجام تنها کارهایی است که ارزش انجام دادن یا لذت بردن را دارند.
4. آزادی برای همه است. آزادی به معنای وجود فرصت های کافی برای همگان است تا بتوانند از حقوق خود استفاده کنند.
5. آزادی فقط در جامعه مدنی امکان پذیر است و نه در وضعیت طبیعی یا جنگل. دولت هرج و مرج را هرگز نمی توان «آزادی» در نظر گرفت.
6. آزادی وجود چنین شرایطی را فرض می کند که مردم را قادر می سازد از حقوق خود برخوردار شوند و شخصیت خود را توسعه دهند.
7. آزادی اساسی ترین حقوق است. شرط و اساسی ترین حق مردم است. آزادی فقط در کنار حق زندگی از اولویت برخوردار است.
8. در جامعه، قانون شرط اساسی آزادی است. قانون شرایطی را حفظ می کند که برای برخورداری همه مردم از آزادی ضروری است.
1. آزادی طبیعی به معنای برخورداری از آزادی طبیعی بی حد و حصر است. بر این اساس توجیه می شود که از آنجایی که انسان آزاد به دنیا می آید، باید هر طور که می خواهد از آزادی بهره مند شود. همه محدودیت ها آزادی او را نفی می کند. با این حال، آزادی نامحدود نمی تواند وجود داشته باشد، زیرا می تواند هرج و مرج ایجاد کند. آزادی طبیعی ممکن است به "قاعده قدرت عضلانی" منجر شود.
2. آزادی مدنی آزادی است که هر فرد به عنوان عضوی از جامعه از آن برخوردار است. برای همه افراد به یک اندازه در دسترس است. همه از آزادی و حقوق برابر در جامعه برخوردارند. این آزادی بی حد و حصر نیست. وجود برخی محدودیت های عقلانی را که قانون و جامعه اعمال می کند، می پذیرد.
- آزادی مدنی به معنای آزادی تحت قوانین و مقررات یک کشور است.
- آزادی مدنی همچنین شامل مفهوم محدود کردن امکانات نقض حقوق مردم توسط دولت است.
3. آزادی سیاسی شامل آزادی اعمال حق رای، حق شرکت در انتخابات، حق تصدی مناصب دولتی، حق انتقاد و مخالفت با سیاست های دولت، حق تشکیل احزاب سیاسی، گروه های ذینفع و گروه های فشار و... حق تغییر حکومت از طریق قانون اساسی. این فقط در یک دموکراسی امکان پذیر است.
4. آزادی فردی به معنای آزادی در تعقیب خواسته ها و علایق خود به عنوان یک شخص است، اما با منافع یا خواسته های دیگران در تضاد نیست. این شامل آزادی بیان و بیان، آزادی اقامت، آزادی رفت و آمد، آزادی وجدان، آزادی سلیقه ها، آزادی انتخاب هر حرفه، آزادی مالکیت شخصی، آزادی عمل به هر دین و آزادی پذیرش یا عدم پذیرش هر دینی است. ایدئولوژی و غیره. با این حال، همه این آزادی ها باید به گونه ای اعمال شوند که مانع آزادی برابر دیگران و همچنین نقض نظم، سلامت و اخلاق عمومی نشود.
5. آزادی اقتصادی ، رهایی از خواسته های فردا و فراهم بودن فرصت های کافی برای کسب معیشت است. این نشانه آزادی از فقر، بیکاری و توانایی برخورداری از حداقل سه نیاز اساسی - غذا، پوشاک و سرپناه است. تنها زمانی می توان از آزادی اقتصادی برخوردار شد که از گرسنگی، گرسنگی، فقر و بیکاری رهایی یافت.
6. آزادی ملی نام دیگر استقلال ملت است. این به معنای آزادی کامل مردم هر ایالت است:
7. آزادی مذهبی به معنای آزادی اظهار یا عدم اقرار به هیچ دینی است. یعنی آزادی ایمان و عبادت و عدم مداخله دولت در امور دینی مردم. همچنین به معنای برابری همه ادیان برای انجام آزادانه فعالیت های خود در جامعه است.
8. آزادی اخلاقی یعنی آزادی عمل بر اساس وجدان. این به معنای آزادی کار برای تضمین کمال اخلاقی است. آزادی دنبال کردن ارزش‌های اخلاقی، آزادی اخلاقی است.
