منظور از کاشت، قرار دادن یک بذر، گیاه یا پیاز در زمین است تا بتواند رشد کند. چندین روش فرهنگی برای اطمینان از کاشت و رشد موفق گیاه انجام می شود.
اهداف یادگیری
در پایان این درس، شما باید بتوانید:
- روش های مختلف تهیه مواد کاشت را توضیح دهید.
- روش های مختلف کاشت را توضیح دهید.
- جمعیت گیاهی را شرح دهید
- فاصله در کاشت را توضیح دهید
- میزان بذر را توضیح دهید
تهیه مواد کاشت
I. شکستن خواب بذر
برخی از بذرها بین بلوغ و زمان جوانه زدن دوره خواب را پشت سر می گذارند. خواب بذر به دوره ای اطلاق می شود که یک بذر زنده غیر فعال است و حتی در شرایط آب و هوایی مساعد نمی تواند جوانه بزند. قبل از کاشت بذر باید شکسته شود.
روش های شکستن خواب بذر
- خیساندن در آب
- عملیات حرارتی، به عنوان مثال، از طریق برشته کردن، سوختن جزئی، یا جوشاندن.
- پوسته بذر را خراش دهید تا به آب نفوذ کند.
- شستن یا برداشتن موسیلاژ.
- تصفیه شیمیایی، به عنوان مثال، از طریق استفاده از اسید سولفوریک یا نیترات پتاسیم.
- ذخیره سازی دانه ها در یک دوره زمانی معین یا آماده سازی اولیه دانه ها.
II. پانسمان بذر
دانه ها با قارچ کش یا حشره کش یا ترکیبی از این دو ماده شیمیایی پوشانده می شوند. مواد شیمیایی از نهال ها در برابر بیماری ها و آفات منتقله از خاک محافظت می کند. این امر به ویژه در مورد غلات، نیشکر و حبوبات رایج است.
III. تلقیح بذر
این روش معرفی تعداد زیادی باکتری تثبیت کننده نیتروژن (ریزوبیوم) بر روی سطح بذر حبوبات قبل از کاشت است. برای تقویت تثبیت نیتروژن در محصولات حبوبات انجام می شود. تلقیح بذر منجر به افزایش تشکیل گره در ریشه می شود.
در مناطقی که خاک دارای کمبود نیتروژن است، حبوبات مانند لوبیا، شبدر و نخود باید با ماده تلقیح کننده پوشانده شوند. تلقیح، آماده‌ای است که بسته به نوع حبوبات حاوی سویه مناسب ریزوبیوم است و گره‌زایی و در نتیجه تثبیت نیتروژن را تشویق می‌کند.
IV. چیت کردن
این القای جوانه زدن در دانه ها، غده ها یا مجموعه های سیب زمینی است. جوانه زدن غده ها در زیر نور باعث تولید جوانه های کوتاه، سخت و سبز می شود. جوانه زدن سبز یا جوانه زدن سبزه باعث افزایش ظهور، تشکیل غده، اندازه تاک و بلوغ زودتر تا دو هفته می شود. این به حداکثر استفاده از باران و شستشوی نیتروژن کمک می کند و منجر به عملکرد بالاتر می شود.
V. کاشت
کاشت عبارت است از قرار دادن بذر، پیاز یا گیاه در زمین به منظور رشد. هنگام تعیین زمان کاشت یک محصول باید چندین فاکتور را در نظر گرفت. این عوامل عبارتند از:
- در دسترس بودن آب یا الگوهای بارندگی. مهم است که در فصل بارانی یا در مناطقی که آب کافی برای حمایت از گیاهان وجود دارد، کاشت شود. اکثر گیاهان در حین و بعد از کاشت به آب نیاز دارند.
- نوع محصول یا عادت رشد محصول. محصولات مختلف در فصول مختلف کاشته می شوند. برخی در فصول خشک خوب عمل می کنند، برخی دیگر در مرطوب.
- هدف از محصول. به عنوان مثال، می توانید ذرت را برای مصرف انسان بکارید یا از آن به عنوان علوفه برای حیوانات استفاده کنید. هنگام تعیین زمان کاشت، همیشه هدف محصول را در نظر بگیرید.
- زمان برداشت مورد انتظار با توجه به تقاضای بازار. اگر می خواهید در سررسید بفروشید، باید بازار تقاضا را در نظر بگیرید. زمان کاشت خود را به گونه ای تنظیم کنید که زمانی که تقاضای بازار زیاد است، برداشت کنید.
- شیوع بیماری ها، آفات و سایر شرایط نامطلوب محیطی. بیماری ها و آفات مختلف تحت شرایط خاص بهترین عملکرد را دارند. به عنوان مثال، بسیاری از بیماری های قارچی در فصول سرد سال شیوع دارند. این را در زمان کاشت خود در نظر بگیرید، به طوری که گیاه شما از دوره هایی از آفات و بیماری هایی که بیشتر در گیاه شایع است فرار کند.
روش های کاشت
چهار روش اصلی کاشت وجود دارد.
- پخش : بذرها به طور تصادفی با دست در مقیاس کوچک یا توسط تراکتور در مقیاس بزرگ پخش می شوند. با بذرهای مرتعی که بسیار ریز هستند رایج است.
- کاشت ردیفی : این شامل کاشت بذر در خطوط مستقیم با فاصله بین آنها است.
- زیر کاشت : این عبارت است از ایجاد مرتع در زیر یک محصول در حال رشد موجود. محصول موجود می تواند یک پرستار یا یک محصول اصلی مانند ذرت باشد. کاشت تحت کاشت عمدتاً در مناطقی با تولید بالا انجام می شود که خاک حاصلخیز و بارندگی کافی است.
- بیش از حد کاشت : این به ایجاد یک حبوبات مرتعی یا علف در یک مرتع علف موجود اشاره دارد.
جمعیت گیاهی
این تعداد محصولات در واحد سطح است، به عنوان مثال، در هر هکتار. با استفاده از فرمول محاسبه می شود:
جمعیت گیاه = (مساحت زمین/فاصله محصول) x تعداد بذر در هر سوراخ
جمعیت صحیح گیاه مهم است زیرا منجر به عملکرد بالا و محصول با کیفیت می شود.
فاصله گذاری
فاصله به فاصله بین گیاهان و بین ردیف ها اشاره دارد.
عواملی که فاصله یک محصول را تعیین می کنند
- حاصلخیزی خاک: بذرها در صورت حاصلخیز بودن خاک به هم نزدیکتر و اگر خاک نابارور باشد پهن تر می شوند.
- میزان رطوبت خاک: بذرها در مناطق خشک‌تر نسبت به مناطق مرطوب‌تر فاصله بیشتری دارند.
- هدف مورد نظر از محصول: به عنوان مثال، ذرتی که برای سیلو کشت می شود فاصله بیشتری نسبت به ذرت کشت شده برای تولید غلات دارد.
- ماشین آلات مورد استفاده در عملیات مزرعه بعدی: محصولی که عملیات آن مکانیزه می شود، نسبت به محصولی که به صورت دستی مدیریت می شود، فاصله بیشتری برای ایجاد فضا برای ماشین آلات دارد.
- عادت رشد محصول: گیاهانی که بستر می‌کنند یا مکنده تولید می‌کنند، معمولاً منطقه بزرگ‌تری را اشغال می‌کنند و بنابراین به فاصله وسیع‌تری نسبت به گیاهانی که مکنده تولید نمی‌کنند، نیاز دارند.
- شیوع برخی از آفات و بیماری ها: برای مثال، شته ها و روزت های بادام زمینی از طریق فاصله نزدیک تر کنترل می شوند. تحرک شته ها زمانی کاهش می یابد که بادام زمینی در فاصله نزدیک قرار گیرد.
- سیستم کشت: برای محصولی که قرار است بین کاشته شود فاصله بیشتری نسبت به توده خالص لازم است.
- ارتفاع محصول: محصولات کوتاهتر به فاصله کمتری نسبت به محصولات بلندتر نیاز دارند.
- تعداد بذر در هر چاله: اگر در هر چاله تعداد زیادی بذر کاشته شود، فاصله باید بیشتر از زمانی باشد که در هر چاله چند یا یک بذر کاشته شود.
میزان بذر
نرخ بذر مقدار بذر یک محصول است که برای کاشت یک واحد سطح زمین برای تولید بهینه محصول مورد نیاز است.
اهمیت تعیین نرخ بذر
- برای حفظ جمعیت بهینه گیاه در مزرعه برای برداشت محصول بالاتر.
- جلوگیری از هدر رفتن بذر در کاشت بیش از حد به طوری که هزینه اولیه تولید را کاهش دهد.
- از قبل مقدار بذر مورد نیاز برای کاشت را بدانید
- برای اطمینان از کیفیت محصولات زراعی
عواملی که هنگام تعیین نرخ بذر برای یک محصول معین باید در نظر گرفته شوند عبارتند از:
- پتانسیل جوانه زنی بذر. بذرهایی که پتانسیل جوانه زنی بالایی دارند باید به خوبی فاصله داشته باشند. آنهایی که پتانسیل جوانه زنی کمتری دارند، فاصله کمتری دارند - نرخ بذر بالاتر.
- هدف از محصول. محصولاتی که برای علوفه کشت می‌شوند می‌توانند از هم فاصله نزدیکی داشته باشند، بنابراین نرخ بذر کمتر می‌شود.
- عادت رشد محصول گیاهانی که به صورت جانبی رشد می‌کنند و شاخه‌های زیادی تولید می‌کنند باید از هم فاصله داشته باشند، بنابراین میزان بذر کمتر است.
- اندازه دانه. میزان بذر دانه های درشت باید کمتر از دانه های کوچک باشد.
عمق کاشت
هنگام کاشت بذر، تعیین صحیح عمق مناسب برای افزایش شانس رشد گیاه بسیار مهم است. همچنین نشان داده شده است که قرار دادن بذر در عمق صحیح، سرعت جوانه زنی گیاه را به شدت افزایش می دهد و در عین حال به رشد آن به یک نهال مناسب کمک می کند. عمق کاشت دقیق معمولاً به هر گیاه بستگی دارد.
دستورالعمل های کلی برای عمق کاشت عبارتند از:
- بذرها باید در عمق دو برابر عرض یا قطر بذر کاشته شوند.
- برای دانه های ریز، آنها را روی سطح خاک قرار دهید و به سختی روی آنها را با خاک بپوشانید.
- هنگام کاشت بذرها، خاک را روی آنها فشرده نکنید. خاک باید سفت باشد اما فشرده نباشد.
عواملی که عمق کاشت بذر را تعیین می کنند عبارتند از:
- نوع خاک. در خاک های فشرده مانند خاک رس، باید بذرهای خود را کم عمق بکارید. این کار برای اطمینان از جوانه زدن بذر و توانایی بیرون آمدن از خاکی است که به خوبی متراکم شده است. در خاک های سست مانند ماسه، باید بذر را عمیق تر بکارید تا پوشش کافی داشته باشد.
- اندازه بذر. بذرهای درشت را عمیق تر می کارند تا تماس کافی با خاک داشته باشند. بذرهای کوچک باید به صورت کم عمق کاشته شوند تا در هنگام جوانه زنی از خاک بیرون بیایند.
- میزان رطوبت خاک بذرها باید در خاک های خشک عمیق تر از خاک های مرطوب کاشته شوند. این کار برای دادن زمان کافی به بذر برای جذب آب و شروع فرآیند جوانه زنی انجام می شود.
- نوع جوانه زنی بذر. بذرهایی مانند لوبیا با جوانه‌زنی اپیژال در مقایسه با بذرهایی مانند دانه‌های ذرت با جوانه‌زنی کم عمق کمتر کاشته می‌شوند. جوانه زنی هیپوژیال در زیر زمین اتفاق می افتد در حالی که جوانه زنی اپیژال در بالای زمین اتفاق می افتد.
