کنترل آفات ممکن است شامل یک یا ترکیبی از تعدادی روش باشد. از ترکیب بسیاری از روش ها برای کنترل آفات به عنوان مدیریت تلفیقی آفات یاد می شود.
اهداف یادگیری
در پایان این درس، شما باید بتوانید:
- معنی مدیریت تلفیقی آفات را توضیح دهید.
- روشهای مختلف مبارزه با آفات را شرح دهد.
- عوامل در نظر گرفته شده را قبل از استفاده از روش های مختلف کنترل آفات بیان و توضیح دهید.
مدیریت یکپارچه آفات (IPM) همچنین به عنوان کنترل یکپارچه آفات (IPC) شناخته می شود. این یک رویکرد گسترده مبتنی بر ادغام شیوه های مختلف برای دستیابی به کنترل اقتصادی آفات است. هدف آن سرکوب جمعیت آفات زیر سطح آسیب اقتصادی است. سازمان خواربار و کشاورزی (FAO) مدیریت یکپارچه آفات را به عنوان در نظر گرفتن تکنیک های موجود کنترل آفات و ادغام متعاقب آن اقدامات مناسب برای جلوگیری از توسعه جمعیت آفات تعریف می کند. همه اینها در حالی انجام می شود که آفت کش ها و همچنین سایر مداخلات را در سطوحی نگه می دارند که خطرات سلامتی انسان را به حداقل می رساند و از نظر اقتصادی توجیه می شود.
کنترل آفات فرهنگی
کنترل آفات فرهنگی به اقداماتی اطلاق می شود که شرایطی را برای بقای آفات نامطلوب ایجاد می کند. روش های فرهنگی مبارزه با آفات شامل موارد زیر است:
- کاشت به موقع : این کار باعث می شود محصولات در زمان مناسب استقرار پیدا کنند و از حملات آفات مانند حمله ساقه خوار در امان بمانند.
- برداشت به موقع : به محصولاتی که آماده برداشت هستند اجازه می دهد تا از هجوم آفات در مزرعه فرار کنند، به عنوان مثال، سرخرطومی غلات.
- کشت تله ای: شامل کاشت یک محصول تله ای قبل یا همراه با محصول اصلی است تا آفات را از محصول اصلی دور کند. سپس محصول تله از بین می رود.
- کشت مخلوط : شامل کاشت محصولی است که دارای اثر دافع، اثر جاذب یا ترکیبی از این دو است، بر روی حشره مورد نظر در مجاورت محصولی که پتانسیل حمله توسط حشره را دارد.
- فصل بسته : این شامل عدم رشد محصول برای مدت معینی برای گرسنگی و شکستن چرخه زندگی یک آفت خاص است.
- تناوب زراعی : محصولات حساس به آفات خاص با محصولاتی که حساس نیستند یا کمتر حساس هستند تناوب می شوند.
- کاشت واریته های مقاوم : این مکانیسم های محافظتی طبیعی در برابر آفات خاص را فراهم می کند. نمونه هایی از محصولات مقاوم به آفات سورگوم گردن غاز و پنبه مودار هستند.
- هرس باز : هرس ریزاقلیمی ایجاد می کند که برای برخی آفات کمتر مساعد است. حشره بیضه نمونه ای از آفت است که از طریق هرس قابل کنترل است.
- تغذیه مناسب محصول : تغذیه مناسب محصولات زراعی را قادر می سازد تا سریعتر رشد کنند و به اندازه کافی قوی باشند تا در برابر حملات آفات مانند سوراخ کردن و مکیدن حشرات مقاومت کنند.
- قرنطینه بذر : مواد کاشت وارداتی تا زمانی که برای اطمینان از عاری از علف های هرز یا آفت آزمایش نشوند، اجازه ورود به کشور را ندارند.
- از بین بردن میزبان های جایگزین مانند علف های هرز : این امر چرخه زندگی برخی از آفات را با گرسنگی دادن به آنها می شکند. برای مثال، از بین بردن علف هرز خطمی، لکه پنبه را کنترل می کند.
- فاصله مناسب : این امر به کاهش هجوم برخی آفات مانند شته ها در بادام زمینی کمک می کند.
- استفاده از مواد کاشت تمیز : این امر ورود آفاتی مانند نماتدها را در مزرعه کنترل می کند.
- تهویه مناسب انبارها : این امر به کنترل آفات انباری کمک می کند.
کنترل آفات شیمیایی
این شامل استفاده از آفت کش ها برای کنترل آفات است.
عواملی که باید قبل از استفاده از کنترل شیمیایی آفات در نظر گرفته شوند
- استفاده مورد نظر از محصول.
- دوره ای که محصول در آن استفاده خواهد شد.
- هزینه سموم دفع آفات.
- ایمنی آفت کش ها برای کاربر و محیط زیست
راه هایی که آفت کش ها آفات محصولات را از بین می برند
- به عنوان سموم تماسی
- با خفه کردن آفات.
- به عنوان سموم معده پس از هضم.
عوامل موثر بر اثربخشی یک آفت کش
- شرایط آب و هوایی دما عامل بسیار مهمی در تجزیه آفت کش ها است. بارندگی همچنین می‌تواند مواد شیمیایی به کار رفته در محصولات را از بین ببرد. زمانی که شرایط آب و هوایی برای کاربرد آنها مناسب است از مواد شیمیایی استفاده کنید.
- غلظت آفت کش نسبت به مرحله توسعه. بر اساس مرحله توسعه، محصولات ممکن است به سطوح مختلفی از غلظت آفت کش ها نیاز داشته باشند.
- ماندگاری آفت کش. ماندگاری به پایداری ذاتی آفت کش اشاره دارد. این همچنین به عنوان زمان باقیمانده - مدت زمان ماندگاری مؤثر یک آفت کش نیز نامیده می شود. برخی از مواد شیمیایی به مدت سه هفته، برخی دیگر شش هفته و غیره باقی می مانند.
- فرمولاسیون آفت کش. آفت کش ها دارای دو گروه مواد شیمیایی هستند، مواد موثره و مواد بی اثر یا غیر فعال. ماده (ها) فعال بخشی از فرمولاسیون است که برای کنترل آفت هدف طراحی شده است. مواد بی اثر، اثربخشی مواد فعال را افزایش می دهند. فرمولاسیون آفت کش به ترکیب مواد فعال و غیر فعال اشاره دارد. فرمولاسیون های مختلف به ابزارهای مختلفی مانند گرانول، گرد و غبار و اسپری ها اجازه استفاده می دهد.
- نحوه عملکرد آفت کش. این به نحوه عملکرد یک حشره کش اشاره دارد. بسیاری از مردم می‌دانند که آفت‌کش‌ها با نادانی خود حشرات را می‌کشند. بیشتر آفت کش ها بر سیستم عصبی تأثیر می گذارند. آنها از عملکرد آنزیم ها جلوگیری می کنند. حشرات مسموم حرکت و لرزش ناهماهنگی از خود نشان می دهند. برخی از حشره کش ها تنظیم کننده رشد حشرات هستند. آنها به آرامی باعث مرگ می شوند و مخصوص حشرات با سمیت کم پستانداران هستند.
کنترل آفات مکانیکی
این شامل استفاده از روش های فیزیکی برای حذف، کشتن یا ایجاد مشکل برای حمله آفات به یک محصول است. روش های فیزیکی کنترل آفات عبارتند از:
- استفاده از دماهای کشنده (خیلی سرد یا گرم) برای کنترل حشرات آفاتی مانند کرم غوزه.
- خشک کردن دانه ها به میزان رطوبت مناسب به طوری که نفوذ آفاتی مانند شپشک ها سخت می شود.
- خفگی یا تحریک با استفاده از اکسید کربن (IV).
- سیل برای غرق کردن آفاتی مانند کرم بریده، کرم ارتشی و خال.
- استفاده از موانع فیزیکی مانند بادگیرهای فلزی و نرده ها برای جلوگیری از دسترسی آفات به محصولات زراعی و محصولات ذخیره شده.
- تخریب فیزیکی یا کشتن آفات پس از دستچین کردن یا به دام انداختن آنها، به عنوان مثال، کرم بریده، موش صحرایی و خال.
- استفاده از پرتوهای الکترومغناطیسی مانند اشعه ماوراء بنفش و اشعه ایکس برای از بین بردن آفات حشرات.
- استفاده از وسایل ترساننده مانند مترسک و منجنیق برای ترساندن پرندگان و پستانداران بزرگ.
کنترل آفات بیولوژیکی
این به استفاده عمدی از یک موجود زنده برای کنترل یک آفت هدف اشاره دارد، به عنوان مثال، استفاده از سوسک کفشدوزک برای کنترل شته ها و استفاده از زنبور انگلی برای کنترل مگس سفید. این روش کنترل آفات بر گیاهخواری، شکارگری و انگلی یا سایر مکانیسم های طبیعی متکی است.
- گیاهخواری مصرف مواد گیاهی توسط حیوانات است.
- انگلی مصرف مواد مغذی توسط یک موجود (انگل) از ارگانیسم دیگر (میزبان) است که منجر به کاهش تناسب اندام برای میزبان می شود.
- شکار، کشتن و مصرف یک موجود زنده (شکار) توسط موجود دیگر (شکارچی) است.
این روش همچنین شامل نقش مدیریتی فعال توسط انسان است. روش های کلاسیک کنترل بیولوژیکی شامل معرفی دشمنان طبیعی است که در آزمایشگاه پرورش داده می شوند و در محیط رها می شوند. یک رویکرد جایگزین افزایش تعداد دشمنان طبیعی موجود با آزادسازی بیشتر است. به طور معمول، ارگانیسم آزاد شده تولید مثل می کند و کنترل طولانی مدت را فراهم می کند.
برای مثال، پشه‌ها را می‌توان با قرار دادن باسیلوس تورینگینسیس ، باکتری که لارو پشه‌ها را آلوده کرده و از بین می‌برد، در آبی که پشه‌ها در آن زندگی می‌کنند، کنترل کرد. از زنبورهای انگلی می توان برای کنترل شته ها نیز استفاده کرد. زنبور انگلی در شته ها تخم می گذارد. هنگامی که تخم ها بیرون می آیند، شته ها می میرند و زنبورهای جوان شروع به رشد می کنند و به سرعت جمعیت شته ها را کاهش می دهند.
