مصر باستان جامعه ای بود که در حدود 3150 قبل از میلاد آغاز شد و تا 20 قبل از میلاد که توسط امپراتوری روم مورد تهاجم قرار گرفت ادامه داشت. در کنار رودخانه نیل در قاره آفریقا رشد کرد. سرزمین آن از دلتای نیل به نوبیا رفت، پادشاهی که امروزه بیشتر در سودان است.
در پایان این درس، می توانید توضیح دهید
مصر در بیشتر تاریخ خود به دلیل آب حاصل از رود نیل که محصولات خوبی را تضمین می کرد، رونق داشت. هر سال رودخانه نیل از ساحل خود بالا می‌آمد و زمین را سیل می‌کرد. کشاورزان از خاک حاصلخیز رودخانه برای پرورش گیاهانی استفاده می کردند که می توانستند به عنوان غذا مصرف شوند. بنابراین، مصر باستان به عنوان هدیه نیل شناخته شد.
مورخان جدول زمانی تاریخ مصر باستان را بر اساس سلسله های فراعنه تقسیم می کنند. سلسله زمانی بود که یک خانواده قدرت را حفظ می کرد و تاج و تخت را به یک وارث واگذار می کرد. به طور کلی 31 سلسله در طول تقریبا 3000 سال تاریخ مصر باستان وجود دارد.
فراعنه
مصریان حاکمان خود را پادشاه، ملکه یا فرعون می نامیدند. عنوان آنها هر چه که باشد، آنها مهمترین مردم مصر باستان بودند. آنها قوانین را وضع کردند و مسئولیت ارتش را بر عهده داشتند.
مشهورترین فرعون مصر امروز بدون شک توت عنخامن است. امروزه اغلب او را شاه توت می نامند، او امروزه تا حد زیادی مشهور است زیرا بیشتر مقبره او دست نخورده باقی مانده است و ما یکی از بزرگترین گنجینه های مصر را از دوران حکومت او داریم. او در سن 9 سالگی فرعون شد. او سعی کرد خدایان را که پدرش تبعید کرده بود بازگرداند.
دولت
مصر باستان به بخش های مختلفی به نام سپات تقسیم شد. اولین تقسیمات در طول دوره پیش از دودمان ایجاد شد، اما پس از آن، آنها دولت شهرهای کوچکی بودند که بر خود حکومت می کردند. هنگامی که اولین فرعون به قدرت رسید، سپه ها باقی ماندند و بسیار شبیه کشورهای امروزی بودند. 42 کرسی وجود داشت و هر کدام توسط فرمانداری که فرعون انتخاب می کرد اداره می شد. در سال‌های بعد، ولسوالی‌ها را نوم و فرماندار را نومارک می‌گفتند.
مصر باستان مالیات های مختلف زیادی داشت، اما پول واقعی وجود نداشت، بنابراین مردم با کالا یا کار به یکدیگر پرداخت می کردند. شخصی که جمع آوری مالیات را تماشا می کرد یک کاتب بود و هر باجگیر در مصر باید هر روز به او می گفت که چقدر مالیات جمع آوری کرده است.
هر فرد بر اساس کاری که انجام می‌داد مالیات‌های متفاوتی می‌پرداخت: صنعتگران کالا، شکارچیان و ماهیگیران با غذا پرداخت می‌کردند، و هر خانوار در کشور مجبور بود با کمک به کار برای کشور، مانند استخراج معادن، مالیات نیروی کار را هر سال بپردازد. یا برای کانال ها
نوشتن
هیروگلیف - مصریان باستان از تصاویر کوچکی به نام هیروگلیف برای ساختن کلمات استفاده می کردند. هیروگلیف یکی از دو زبان نوشتاری قدیمی است. از حدود 500 نماد تشکیل شده است که شبیه به تصاویر هستند. هر تصویر می تواند یک صدا، بخشی از یک کلمه یا یک کلمه کامل باشد.
خط هیراتیک - در نوشتن روزمره، کاتبان از شکل خط شکسته ای به نام هیراتیک استفاده می کردند که سریعتر و آسان تر بود. این خط توسط کشیشان برای نوشتن روزمره روی کاغذ (ساخته شده از گیاه پاپیروس)، چوب یا پارچه استفاده می شد. گاهی صفحات کاغذ را به هم وصل می کردند تا طومارهایی درست شود.
اسکریپت دموتیک - این اسکریپت توسط مردم عادی استفاده می شد. این سبک نوشتاری اصلی شد.
خط قبطی - این یک الفبای یونانی تغییر یافته است. آخرین مرحله زبان مصری است.
مصریان امروزی به گویش عربی صحبت می کنند.
دین
مذهب برای مصریان باستان بسیار مهم بود. برای مصریان، حیوانات مقدس بودند و مورد پرستش قرار می گرفتند. به همین دلیل، مصری ها حیوانات را خیلی زود اهلی می کردند و خیلی خوب از آنها مراقبت می کردند.
مرکز هر شهر مصری معبد بود و این ساختمان علاوه بر خدمات مذهبی برای همه چیز از تالار شهر گرفته تا دانشگاه استفاده می شد. مصریان هنرهای زیادی از خدایان خود خلق کردند. همچنین تصور می شد که فراعنه یک خدا هستند.
مصریان معتقد بودند که زندگی پس از مرگ وجود دارد. آنها فکر می کردند که مردم دو بخش مهم دارند: "کا" یا نیروی حیاتی که فقط در زمان زنده بودن از آن برخوردار بودند و "با" که بیشتر شبیه روح است. اگر «کا» و «با» می توانستند در عالم آخرت با هم متحد شوند، آن شخص در آخرت زندگی می کرد. یک جزء کلیدی این بود که بدن برای این اتفاق حفظ شود. به همین دلیل است که مصریان از فرآیند مومیایی کردن یا مومیایی کردن برای حفظ مردگان استفاده می کردند.
خدایان و الهه ها
آنها به طیف گسترده ای از خدایان و الهه ها اعتقاد داشتند. این خدایان می توانند اشکال مختلفی داشته باشند، معمولاً به عنوان حیوانات. خدایان و الهه هایی بودند که از بقیه مهمتر و برجسته تر بودند. در اینجا برخی از موارد مهمتر آورده شده است:
Ra - Ra خدای خورشید و مهمترین خدا برای مصریان باستان بود. را به صورت مردی با سر شاهین و روسری با صفحه خورشید ترسیم کردند. گفته می‌شود که Ra همه اشکال زندگی را خلق کرده و برترین فرمانروای خدایان بوده است.
ایزیس - ایزیس الهه مادر بود. تصور می شد که او از افراد نیازمند محافظت و کمک می کند. او به صورت زنی با روسری به شکل تخت کشیده شده بود.
اوزیریس - اوزیریس فرمانروای عالم اموات و خدای مردگان بود. او شوهر ایسیس و پدر هوروس بود. اوزیریس به صورت مردی مومیایی شده با روسری پردار کشیده شده بود.
هوروس - هوروس خدای آسمان بود. هوروس پسر ایسیس و اوزیریس بود. او به عنوان یک مرد با سر شاهین ترسیم شد.
توث - توث خدای دانش بود. او به مصریان با نوشتن، پزشکی و ریاضیات برکت داد. او همچنین خدای ماه بود. توث به صورت مردی با سر پرنده ایبیس کشیده شده است. گاهی اوقات او را به عنوان یک بابون معرفی می کردند.
اهرام و مومیایی ها
در مصر باستان اهرام و مقبره ها محل دفن افراد مهمی مانند فراعنه بودند. اهرام از بلوک های سنگی ساخته می شدند. هزاران نفر و میلیون ها بلوک سنگ برای ساختن یک هرم طول کشید. پس از بریدن بلوک‌های سنگی، کارگران آنها را روی سورتمه‌ها روی شن‌ها هل داده و می‌کشیدند.
هنگامی که مصریان مهم باستانی مانند فراعنه مردند، با بدن آنها به شیوه خاصی رفتار می شد. مثلاً هر چیزی که در بدن فرعون بود به جز قلب بیرون آورده شد. درون فرعون در کوزه های سایبان قرار داده شد.
سپس بقیه بدن را در بسیاری از نوارهای پارچه پیچیده و در یک جعبه چوبی قرار دادند. بدن پیچیده شده را مومیایی می نامند. اغلب، یک ماسک نقاشی شده روی صورت مومیایی قرار می گرفت.
مصریان باستان بر این باور بودند که خدایان و الهه های آنها زندگی هر فرعون را با وزن کردن قلب فرعون قضاوت می کنند. اگر فرعون خوب بود قلبش سبک بود. اما اگر خوب نبود، دلش سنگین بود.
وقتی جسد فرعون آماده شد، آن را به مقبره یا هرم می بردند. دیوارهای این مکان های دفن با تصاویری از چیزهایی که فراعنه در زمان حیات از آنها لذت می بردند نقاشی شده بود.
گنجینه های بسیاری از طلا و جواهرات در داخل مقبره ها و اهرام مصر مدفون شده اند. مومیایی های فراعنه مصر نیز پیدا شده است.
دستاوردها
مهندسی یک فعالیت مهم در مصر بود. مهندسان توانستند فاصله بین دو نقطه را اندازه گیری و بررسی کنند. آنها اهرام را طراحی و ساختند که از نظر هندسی تقریباً کامل هستند. آنها توانستند سیمان بسازند و شبکه های آبیاری بزرگی را توسعه دهند.
با توجه به نقش مهم رودخانه نیل در زندگی مصریان، ساخت کشتی بخش بزرگی از فناوری آنها بود. آنها ابتدا قایق های کوچکی را از نی های پاپیروس می ساختند، اما بعداً شروع به ساخت کشتی های بزرگ از چوب سدر وارداتی از لبنان کردند.
ریاضیات هم مهم بود. برای اعداد از سیستم اعشاری استفاده کردند. آنها اعدادی برای 2 - 9 یا صفر نداشتند. آنها فقط اعدادی برای فاکتورهای 10 مانند 1، 10، 100 و غیره داشتند. برای نوشتن عدد 3، سه عدد 1 را یادداشت می کردند. برای نوشتن عدد 40، چهار عدد 10 را یادداشت می کردند.
همه مصری ها آرایش می کردند، حتی مردان. آنها از دوده و سایر مواد معدنی آرایش چشم تیره ای به نام سرمه درست کردند. این آرایش یک بیانیه مد بود، اما همچنین به آنها کمک کرد از پوست خود در برابر آفتاب داغ صحرا محافظت کنند.
یکی دیگر از توانایی های مصریان شیشه سازی بود. باستان شناسان قطعات زیادی از مهره ها، کوزه ها، مجسمه ها و زیور آلات را در مقبره های سراسر کشور پیدا کرده اند.
از آنجا که نان آنها شن و ماسه زیادی در آن بود، مصری ها با دندان های خود مشکلات زیادی داشتند. آنها مسواک و خمیر دندان را برای مراقبت از دندان های خود اختراع کردند. آنها از مواد مختلفی برای تهیه خمیر دندان خود از جمله خاکستر، پوسته تخم مرغ و حتی سم گاو استفاده کردند.
