زبان چیزی است که ما را منحصراً انسان می سازد. زنبورها از یک سیستم ارتباطی پیچیده استفاده می کنند تا به یکدیگر اطلاع دهند که چگونه از کندو به منبع گرده برسند. برخی از پرندگان می توانند گفتار انسان را تقلید کنند. برخی از میمون ها از تماس های خاصی استفاده می کنند تا به یکدیگر بگویند که آیا شکارچی پلنگ، مار یا عقاب است. و سگ ها در خواندن ژست ها و لحن صدای ما بسیار خوب هستند. اما ما انسان ها هستیم که می توانیم در مورد احساسات و عقاید صحبت کنیم. حیوانات به سادگی نمی توانند این کار را انجام دهند.
هر انسانی حداقل یک زبان، صحبت یا امضا را می داند. در این درس با ویژگی ها و ویژگی های کلیدی زبان و همچنین ساختار زبان آشنا می شویم.
زبان توانایی تولید و درک کلمات گفتاری و نوشتاری است. به مطالعه زبان، زبان شناسی می گویند. زبان تعاملات اجتماعی ما را شکل می دهد و به زندگی ما نظم می بخشد. زبان پیچیده یکی از عوامل تعیین کننده ای است که از ما انسان می سازد.
ما به طور منحصر به فرد توانایی برقراری ارتباط با ایده های پیچیده و انتزاعی را داریم. در ابتدا زبان گفتاری بود. سپس، به طور مستقل، چندین فرهنگ بشری کلمه نوشتاری را توسعه دادند - ابزاری برای برقراری ارتباط با دیگران در طول هزاران مایل یا سال. ما از طریق زبان تمدن ها را ساخته ایم، علم و پزشکی، ادبیات و فلسفه را توسعه داده ایم. ما مجبور نیستیم همه چیز را از تجربه شخصی بیاموزیم، زیرا از طریق زبان می توانیم از تجربیات دیگران بیاموزیم.
گرامر - هر زبانی یک سری قوانین دارد. این قوانین به گرامر معروف هستند. گویندگان یک زبان، قوانین و استثنائات گرامر آن زبان را درونی کرده اند. دو نوع دستور زبان وجود دارد - توصیفی و دستوری.
دستور زبان تشریحی نشان دهنده دانش ناخودآگاه یک زبان است. به عنوان مثال، انگلیسی زبانان می دانند که "من سیب را دوست دارم" نادرست است، و "من سیب را دوست دارم" صحیح است، اگرچه ممکن است گوینده نتواند دلیل آن را توضیح دهد. گرامرهای توصیفی قواعد یک زبان را آموزش نمی دهند، بلکه قوانینی را توصیف می کنند که قبلاً شناخته شده اند. در مقابل گرامرهای تجویزی دستور زبان یک گوینده را دیکته می کند و شامل آموزش گرامر است که برای کمک به آموزش یک زبان خارجی نوشته شده است.
واژگان - هر زبان انسانی یک واژگان دارد - مجموع کل کلمات آن زبان. با استفاده از قواعد گرامری برای ترکیب کلمات در جملات منطقی، انسان ها می توانند بی نهایت مفهوم را منتقل کنند.
زبان آنقدر موضوع خاص است که یک رشته کامل به نام زبان شناسی به مطالعه آن اختصاص دارد. زبان شناسی به زبان به روشی عینی می نگرد تا نظریه هایی درباره انسان ها برای کسب و استفاده از زبان شکل دهد. چند شاخه اصلی زبان شناسی وجود دارد که درک آنها برای یادگیری زبان مفید است.
آواشناسی، آواشناسی - آواشناسی مطالعه اصوات گفتاری فردی است. آواشناسی مطالعه واج ها است که آواهای گفتاری یک زبان فردی هستند. این دو همه صداهایی را که انسان می تواند تولید کند و همچنین صداهایی که زبان های مختلف را تشکیل می دهند را پوشش می دهد. یک واج شناس می تواند به این سؤال پاسخ دهد: "چرا BAT و TAB معانی متفاوتی دارند حتی اگر از سه صدای یکسان - A، B و T ساخته شده باشند؟"
ریخت شناسی - این سطح کلمات و پایان ها است، به بیان ساده. اصطلاح مورفولوژی به تجزیه و تحلیل فرم‌های حداقلی در زبان اشاره دارد که خود از صداها تشکیل شده‌اند و برای ساختن کلماتی به کار می‌روند که کارکرد دستوری یا واژگانی دارند.
واژگان شناسی به مطالعه واژگان از دیدگاه رسمی می پردازد و بنابراین ارتباط تنگاتنگی با ریخت شناسی دارد.
نحو - این سطح جملات است. به معانی کلمات در ترکیب با یکدیگر برای تشکیل عبارات یا جملات مربوط می شود. نمونه‌ای از نحوی که در یک زبان وارد عمل می‌شود، «یوجین با سگ راه رفت» در مقابل «سگ یوجین را راه افتاد» است. ترتیب کلمات دلخواه نیست - برای اینکه جمله معنای مورد نظر را برساند، کلمات باید در نظم خاصی باشند.
معناشناسی - معناشناسی، به طور کلی، در مورد معنای جملات است. کسی که به مطالعه معناشناسی می پردازد به کلمات علاقه مند است و اینکه آن کلمات به چه چیز یا مفهومی در دنیای واقعی دلالت می کنند یا به آن اشاره می کنند.
عمل شناسی - این حوزه حتی گسترده تر است که به مطالعه چگونگی کمک متن یک جمله به معنا می پردازد. این نشان می دهد که چگونه یک کلمه می تواند معانی مختلفی در تنظیمات مختلف داشته باشد. به عنوان مثال، "در را باز می کنی؟ من دارم داغ می شوم." از نظر معنایی، کلمه "ترک" به معنای شکستن است، اما از نظر عملی می دانیم که گوینده به معنای باز کردن درب فقط برای ورود مقداری هوا است.
| موضوع مطالعه | نام رشته |
| استفاده از زبان | عمل شناسی |
| معنی | مفاهیم |
| جملات، بندها | نحو |
| کلمات، فرم ها | مرفولوژی |
| صداهای طبقه بندی شده | آواشناسی |
| همه صداهای انسان | آواشناسی |
دانستن یک زبان کل این سیستم را در بر می گیرد، اما این دانش (به نام شایستگی) با رفتار (به نام عملکرد) متفاوت است. ممکن است یک زبان بلد باشید، اما ممکن است انتخاب کنید که به آن صحبت نکنید. اگر چه شما به این زبان صحبت نمی کنید، اما هنوز دانش آن را دارید. با این حال، اگر زبانی بلد نباشید، اصلا نمی توانید به آن صحبت کنید.
