هر موجود زنده ای برای زندگی و رشد به غذا نیاز دارد. ما برای فعالیت های روزمره از غذا انرژی می گیریم. گروه های مختلف حیوانات دارای عادات غذایی و همچنین تغذیه متفاوتی هستند. حیوانات را می توان بر اساس عادات غذایی خود به گروه های مختلفی تقسیم کرد.
تغذیه چیست؟
تغذیه به فرآیندی اطلاق می شود که از طریق آن حیوانات غذای خود را به دست می آورند. روش مورد استفاده برای تغذیه و نحوه استفاده از غذا در بدن پس از خوردن، سیر تکامل موجودات زنده را تعیین می کند. این همچنین نقش یک موجود زنده در زنجیره غذایی و حضور آن در اکولوژی سیاره را تعیین می کند.
زنجیره غذایی چیست؟
زنجیره غذایی به دنباله یا ترتیب خطی موجودات زنده اشاره دارد که برای غذا به دیگران وابسته هستند. همه زنجیره های غذایی با یک گیاه سبز یا یک ارگانیسم گیاه مانند شروع می شود. به غیر از ارگانیسم اول، همه موجودات دیگر مصرف کننده هستند. در زیر نمونه ای از زنجیره غذایی آورده شده است.
علف - پروانه - قورباغه - مار - عقاب
از زنجیره غذایی بالا، علف را پروانه می خورد، پروانه را قورباغه می خورد، قورباغه را مار می خورد و مار را عقاب می خورد. علف تولید کننده است در حالی که بقیه مصرف کننده هستند.
گیاهخواران
این به گروهی از حیوانات اشاره دارد که علف، گیاهان و برگ ها را می خورند. گاو، بز و اسب نمونه هایی از حیوانات اهلی هستند که گیاهخوار هستند. گورخر، زرافه و آهو نمونه هایی از حیوانات وحشی هستند که گیاهخوار هستند.
گوشتخواران
این به گروهی از حیوانات اشاره دارد که فقط گوشت حیوانات دیگر را می خورند. آنها علف، برگ و گیاه نمی خورند. شیر، یوزپلنگ، گرگ و عقاب نمونه هایی از گوشتخواران هستند.
همه چیزخواران
این به گروهی از حیوانات اشاره دارد که هم گیاهان و هم گوشت حیوانات دیگر را می خورند. خرس، سگ و انسان نمونه هایی از همه چیزخواران هستند.
لاشخورها
این گروه از حیوانات است که با خوردن غذای مرده و فاسد زندگی می کنند. نمونه هایی از لاشخورها کفتارها و کرکس ها هستند.
عادات تغذیه ای حیوانات
هر موجودی برای رشد و نمو به غذا نیاز دارد. عادات غذایی بین حیوانات متفاوت است. آنها همچنین به عواملی مانند در دسترس بودن غذا در زیستگاه بستگی دارند. دندان ها، دهان و سایر اعضای بدن حیوانات به آنها کمک می کند تا از نوع غذایی که می خورند استفاده کنند.
گیاهخواران دارای دندان های صاف و محکم هستند. آنها باید جویدن زیادی انجام دهند تا غذا را به قطعات کوچک تقسیم کنند. دندانهای جلویی آنها برای گاز گرفتن علف و برگ تیز است و به آنها دندانهای ثنایا می گویند. آنها همچنین دارای دندان های صاف پشتی به نام پرمولر و مولر هستند که به جویدن کمک می کنند.
برخی از گیاهخواران مانند گوسفند، شتر و گاو غذای خود را بدون جویدن می بلعند. پس از مدتی غذای خود را به دهان برمی گردانند و به درستی می جوند. به این فرآیند جویدن کود می گویند.
برخی از گیاهخواران مانند خرگوش، سنجاب و موش دارای دو جفت دندان جلویی بلند هستند. از این دو جفت دندان بلند مانند اسکنه برای جویدن غذاهای سفت مانند آجیل استفاده می شود. این فرآیند به نام جویدن غذا معروف است.
گوشتخواران دارای دندان های تیز، بلند و نوک تیز برای نگه داشتن و پاره شدن گوشت هستند. این دندان ها به دندان نیش معروف هستند. آنها همچنین دارای دندان های پشتی تیز و بزرگ به نام پرمولر و مولر برای جویدن گوشت هستند. گوشتخواران غذای خود را به درستی نمی جوند و تکه های بزرگ گوشت را می بلعند.
برخی از گوشتخواران مانند مارها و قورباغه ها غذای خود را بدون جویدن کامل می بلعند.
همه چیزخواران هم مانند گوشتخواران دندان های تیز دارند و هم مانند گیاهخواران دارای دندان های صاف هستند. دندانهای تیز جلو به دندانهای ثنایا معروف هستند و از آنها برای گاز گرفتن غذا استفاده می‌شود. آنها همچنین دارای نیش نوک تیز برای گرفتن و همچنین پاره کردن غذا هستند. دندان های پشتی بزرگ و صاف را پرمولر و مولر می نامند که غذا را به قطعات کوچک خرد می کند.
پرندگان به جای دندان ها منقاری دارند. آنها دندانی برای جویدن غذا ندارند.
برخی از حیوانات مانند مارمولک ها، قورباغه ها و آفتاب پرست ها زبان های بلند و چسبناکی برای گرفتن طعمه خود دارند. به عنوان مثال، زمانی که قورباغه ای می خواهد حشره ای را بخورد، زبان چسبناک بلند خود را بیرون می آورد و حشره را می گیرد، سپس آن را به داخل دهانش می چرخاند.
حشراتی مانند پروانه ها و زنبورها لوله بلندی برای مکیدن شهد گل ها دارند. پشه ها همچنین دارای لوله های بلند و نوک تیز برای مکیدن غذای خود هستند.
گربه ها و سگ ها از زبان خود برای نوشیدن شیر و آب استفاده می کنند. این به لپ زدن معروف است.
آموخته ایم که:
