کشاورزی تغییر چشمگیری را در نحوه زندگی مشترک مردم رقم زد. آنها شروع به سکونت در جوامع بزرگتر و سازمان یافته تر، مانند روستاها و شهرهای کشاورزی کردند. از برخی از این سکونتگاه ها، شهرها به تدریج پدید آمدند و پس زمینه یک شیوه زندگی پیچیده تر - تمدن را تشکیل دادند.
در این درس معنای اصطلاح تمدن، چگونگی توسعه تمدن و ویژگی های مشترک آن را توضیح دهد.
در طول قرن ها، مردم در جوامع باثباتی ساکن شدند که مبتنی بر کشاورزی بود. آنها حیوانات را اهلی کردند و ابزارهای جدیدی مانند بیل، داس و چوب گاوآهن اختراع کردند تا کشاورزی را آسان تر کنند. با توسعه فناوری، برداشت کشاورزی افزایش یافت. اکنون، سکونتگاه‌هایی با عرضه فراوان مواد غذایی می‌توانستند جمعیت بیشتری را پشتیبانی کنند، و بنابراین، جمعیت برخی از روستاهای کشاورزی اولیه افزایش یافت. این امر ساختار اجتماعی را پیچیده کرد. تغییر از روستاهای ساده به شهرها روندی تدریجی بود که چندین نسل را در بر گرفت.
مردم باستان برای کشت بیشتر زمین و تولید محصولات اضافی، سیستم های آبیاری پیچیده ای ساخته بودند. مازاد مواد غذایی حاصل، برخی از روستاییان را آزاد کرد تا شغل های دیگری را دنبال کنند و علاوه بر کشاورزی، مهارت های خود را نیز توسعه دهند. افرادی که یاد گرفتند صنعتگر شوند، محصولات جدید و ارزشمندی مانند اشیاء فلزی سفالی و پارچه‌های بافته شده خلق کردند. برخی از افراد دیگر تاجر شدند و از مبادله کالاهایی مانند صنایع دستی، غلات و بسیاری از مواد خام سود بردند. دو اختراع مهم - چرخ و بادبان - همچنین به بازرگانان امکان داد تا کالاهای بیشتری را در مسافت های طولانی تر جابجا کنند.
با اقتصاد پیچیده و پررونق، ساختار اجتماعی زندگی روستایی نیز تحت تأثیر قرار گرفت. به عنوان مثال، ساخت و راه اندازی سیستم های آبیاری بزرگ به نیروی کار بسیاری از مردم نیاز دارد. این امر منجر به تشکیل گروه‌های ویژه دیگری از کارگران شد و طبقات اجتماعی با ثروت، قدرت و نفوذ متفاوت را به وجود آورد. با رشد شهرها، سیستم طبقات اجتماعی به وضوح مشخص می شود.
دین نیز متشکل شد. در طول عصر حجر قدیم، طبیعت، ارواح حیوانات و برخی ایده‌های زندگی پس از مرگ در باورهای مذهبی مردم ماقبل تاریخ نقش اساسی داشتند. مردم به آرامی شروع به پرستش خدایان و الهه های زیادی کردند که معتقد بودند بر باران، باد و دیگر نیروهای طبیعت قدرت دارند. ساکنان اولیه شهرها مناسکی را بر اساس این باورهای مذهبی اولیه ایجاد کردند. با افزایش جمعیت، ارزش‌های معنوی مشترک به سنت‌های دینی دائمی‌تر تبدیل شدند.
اکثر مورخان معتقدند که یکی از اولین تمدن ها در سومر به وجود آمد. سومر در بین النهرین، منطقه ای که بخشی از عراق امروزی است، قرار داشت.
انسان شناسان تعریف می کنند که تمدن ها چیست و چه جوامعی تمدن را تشکیل می دهند.
بیشتر محققان، تمدن را جامعه ای پیچیده انسانی، متشکل از شهرهای مختلف، با ویژگی های معینی از توسعه فرهنگی و فناوری تعریف می کنند. اما علما با این تعریف موافق نیستند. اینکه چه جوامعی تمدن را تشکیل می دهند یک تصمیم ذهنی است. همیشه این بحث وجود دارد که چه چیزی یک تمدن را تشکیل می دهد و چه چیزی نیست.
کلمه "تمدن" از کلمه لاتین "civitas" یا "شهر" گرفته شده است. به همین دلیل است که اساسی ترین تعریف از واژه تمدن، جامعه ای است که از شهرها ساخته شده است. در گذشته، مردم شناسان از دو اصطلاح متفاوت «جامعه متمدن» و «تمدن» برای تمایز بین جوامعی که از نظر فرهنگی برتر می‌دانستند و جوامعی که از نظر فرهنگی پست‌تر می‌دانستند (که به عنوان فرهنگ‌های «وحشی» یا «وحشی» نامیده می‌شوند، استفاده می‌کردند. تا حد زیادی، اصطلاح «تمدن» از نظر اخلاقی خوب و از نظر فرهنگی پیشرفته تلقی می شد و سایر جوامع از نظر اخلاقی اشتباه و «عقب مانده» بودند. به همین دلیل است که تعریف تمدن تغییر کرده است.
با این حال، اکثر مردم شناسان معتقدند که برای تعریف یک جامعه به عنوان یک تمدن، چند معیار وجود دارد:
جدای از موارد فوق، تمدن نیز شکل خاص خود را از نوشتن و آثار هنری دارد، تمرکز بر تجارت، ساختمان ها و توسعه علم و فناوری است.
با این حال، بسیاری از محققان بر این باورند که همه تمدن ها همه معیارهای بالا را ندارند. به عنوان مثال، امپراتوری اینکا یک تمدن بزرگ با حکومت و سلسله مراتب اجتماعی بود. هیچ زبان نوشتاری نداشت، اما هنر و معماری فوق‌العاده‌ای داشت.
اگرچه تعریف مفهوم «تمدن» بسیار دشوار است، اما همچنان چارچوبی مفید برای مشاهده چگونگی گردهمایی انسان ها در دوره های زمانی مختلف و تشکیل جامعه است.
اکثر دانشمندان بر این امر اتفاق نظر دارند که یک تمدن هشت ویژگی دارد:
شهرهای پیشرفته
هنگامی که کشاورزان در دره های حاصلخیز رودخانه مستقر شدند، شروع به رشد مواد غذایی اضافی یا اضافی کردند. این غذای اضافی باعث افزایش جمعیت شهرک شد که منجر به تشکیل شهرها شد. شهر به گروه بزرگی از مردم گفته می شود که در یک فضای خاص با هم زندگی می کنند. یک شهر معمولاً مرکز تجارت است و شهرنشینان کالاهایی را ایجاد می کنند که می تواند همراه با خدمات برای شهر معامله شود.
دولت
رشد روزافزون جمعیت شهرها دولت یا سیستمی از قوانین را ضروری ساخت. رهبران برای حفظ نظم و وضع قوانین ظهور کردند. دولت ها شروع به نظارت بر تجارت یا اداره و نگهداری شهرها کردند. همه تمدن ها دارای سیستم حکومتی برای هدایت رفتار مردم و نظم بخشیدن به زندگی هستند. آنها همچنین قوانین را وضع و اجرا می کنند، مالیات جمع آوری می کنند و از شهروندان خود محافظت می کنند. در اولین تمدن‌ها، حکومت‌ها معمولاً توسط پادشاهان - پادشاهان یا ملکه‌هایی که بر یک پادشاهی حکومت می‌کنند - رهبری می‌شدند که ارتش‌هایی را برای محافظت از جمعیت خود سازماندهی می‌کردند و قوانینی برای تنظیم زندگی رعایا (شهروندان) خود وضع می‌کردند.
دین
تحولات مذهبی مهمی نیز تمدن های جدید شهری (شهری) را مشخص می کند. همه آنها مذاهب را برای توضیح نیروهای طبیعت و نقش آنها در جهان توسعه دادند. آنها معتقد بودند که خدایان و الهه ها برای موفقیت جامعه مهم هستند. برای جلب رضایت آنها، کشیشان (رهبران مذهبی) بر مناسک (سنت ها) نظارت می کردند که هدفشان جلب رضایت آنها بود. این امر به کشیش ها قدرت ویژه ای بخشید و از آنها افراد بسیار مهمی ساخت. قواعد نیز مدعی بودند که قدرت آنها بر اساس رضایت الهی است و برخی از حاکمان ادعای الهی بودن (خداوندی) داشتند.
تخصص شغلی
با رشد شهرها، نیاز به کارگران متخصص نیز افزایش یافت. دیگر یک نفر نمی توانست همه کارها را انجام دهد. مازاد مواد غذایی برای نیاز به مهارت های تخصصی کارگران فراهم می شود. تخصص به کارگران کمک کرد تا مهارت های خود را اصلاح کنند و در یک کار خاص تخصص پیدا کنند.
صنعتگران یونان باستان
ساختار کلاس
طبقات به معنای گروه هایی از افراد است که بر اساس ثروت / درآمد و نوع کار انجام شده تقسیم می شوند. هنگامی که تقسیم بر اساس درآمد باشد، به عنوان "طبقه اقتصادی" مشخص می شود. به عنوان مثال، حاکمان و طبقه بالای کشیش، مقامات دولتی و جنگجویان با پول و زمین هنگفت. رعیت ها یا افرادی که روی زمین کار می کردند تقریباً چیزی نداشتند. در نهایت، یک طبقه اقتصادی بازرگان به عنوان طبقه متوسط توسعه یافت. کلاس همچنین می تواند به نوع کاری که افراد انجام می دهند اشاره کند. طبقات اجتماعی زیادی وجود دارد، به عنوان مثال، علما و رهبران سیاسی که در راس آنها به حساب می آمدند، در زیر این طبقه بزرگی از افراد آزاد مانند صنعتگران، کشاورزان و پیشه وران. و در پایین بردگان.
ارتباطات مشترک
این عنصر دیگری است که همه تمدن ها در آن مشترک هستند. ممکن است شامل زبان گفتاری، حروف الفبا، سیستم های عددی، علائم، ایده ها و نمادها، و تصویرسازی و نمایش باشد. ارتباطات مشترک اجازه می دهد تا زیرساخت های لازم برای فناوری، تجارت، تبادل فرهنگی و دولت در سراسر تمدن توسعه و به اشتراک گذاشته شود. نوشتن، به ویژه، به تمدن ها اجازه می دهد تا تاریخ و رویدادهای روزمره خود را ثبت کنند که برای درک فرهنگ های باستانی بسیار مهم است. قدیمی ترین زبان نوشتاری شناخته شده جهان سومری است که در حدود 3100 سال قبل از میلاد در بین النهرین توسعه یافت. آشناترین شکل نوشتار اولیه سومری خط میخی نام داشت و برای پیگیری مالیات، قبوض مواد غذایی و قوانین مربوط به مواردی مانند سرقت استفاده می شد.
خط میخی
هنر
همه تمدن ها دارای فرهنگ بسیار توسعه یافته از جمله هنر هستند. فعالیت هنری چشمگیر یکی از ویژگی های مهم تمدن ها بود. هنر شامل اشکال خلاقانه بیان مانند نقاشی، معماری، ادبیات و موسیقی است. معماران معابد و اهرام را به عنوان مکان هایی برای عبادت یا قربانی، یا برای دفن پادشاهان و سایر افراد مهم می ساختند. نقاشان و مجسمه سازان داستان های طبیعت را به تصویر می کشیدند (نشان می دادند). آنها همچنین تصاویر (نقاشی) از فرمانروایان و خدایان مورد پرستش خود را ارائه کردند.
هنر باستانی سفالگری
زیر ساخت
این شامل سازه هایی مانند جاده ها، سدها یا دفاتر پست است که توسط بودجه دولتی برای استفاده عمومی پرداخت می شود. دولت به اینها دستور می دهد، اگرچه برای کمک و نفع جامعه هزینه بر است.
قناتی در روم باستان
