Verslaving wordt nu beschouwd als een groot probleem voor de volksgezondheid en de vormen ervan hebben ernstige gevolgen voor de gezondheid van het individu en de samenleving. Er zijn tegenwoordig veel mensen die lijden aan een verslaving, hetzij chemisch, hetzij gedragsmatig. Drugsverslaving, alcoholverslaving, gokken, zijn slechts enkele van de vele verslavingen. Ze brengen problemen, schade en schade toe aan individuen en de samenleving. Om te begrijpen wat verslaving werkelijk is, bespreken we:
Verslaving verwijst naar een breed scala aan dwangmatig gedrag. Traditioneel verwijst verslaving naar het overmatig gebruik van middelen, waaronder alcohol, medicijnen op recept en illegale drugs, sigaretten en voedsel. Tegenwoordig heeft verslaving een bredere betekenis. Het bevat ook een onbeheersbare bijlage bij computers, andere technologie, internet, videogames of zelfs sms'en op mobiele telefoons. Er is geen limiet op de leeftijd van verslaafde mensen. Ze kunnen verslaafd raken aan veel activiteiten of stimulaties die hen plezier geven, en het verlangen naar plezier is normaal voor mensen. Jongeren zijn kwetsbaarder voor verslavingen.
Herhaalde blootstelling aan een verslavende stof of verslavend gedrag zorgt ervoor dat zenuwcellen in de hersenen communiceren op een manier die 'iets leuk vinden' koppelt aan 'het willen', waardoor mensen er op hun beurt achteraan gaan. Naarmate verslaving zich ontwikkelt, is het gebruikelijk dat mensen hun interesse in hobby's en andere dingen die ze ooit leuk vonden, verliezen. Zelfs als ze willen stoppen met het gebruik van een middel of gedrag willen vertonen, kunnen ze het gevoel hebben dat ze ze nog steeds nodig hebben om zich ergens goed over te voelen.
Naarmate verslaving zich ontwikkelt, vertonen individuen bepaald gedrag. Sommige ervan zijn:
Tegenwoordig herkennen de meeste experts twee soorten verslaving:
Chemische verslaving is een verslaving waarbij middelen worden gebruikt. Enkele van de meest voorkomende verslavende middelen zijn:
Gedragsverslaving is een verslaving die gepaard gaat met dwangmatig gedrag. Dit zijn aanhoudende, herhaalde gedragingen die een persoon uitvoert, zelfs als ze geen echt voordeel bieden. Gedragsverslavingen zijn een reeks gedragingen waarvan een persoon afhankelijk wordt en naar hunkert. Er zijn bepaalde handelingen waarvan mensen hebben vastgesteld dat ze verslavend zijn, zoals gokken, eten, winkelen, technologie, enz. Volgens de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) is gokverslaving de enige niet-substantiële (gedragsmatige) ) verslaving.
Zoals bij de meeste ziekten, duurt het even voordat de verslaving zich ontwikkelt. De volgende worden beschouwd als de stadia van verslaving met behulp van stoffen:
Initiatie is de eerste fase waarin mensen voor het eerst worden blootgesteld aan een stof. Deze fase vindt meestal plaats tijdens de tienerjaren. Veel adolescenten of tieners proberen drugs of alcohol om redenen zoals nieuwsgierigheid, groepsdruk of sociale druk, of een gebrek aan ontwikkeling in de prefrontale cortex, die de besluitvorming beheert en impulsen controleert. Als iemand eenmaal alcohol of drugs heeft geprobeerd, gaat hij misschien verder met experimenteren of stopt hij als zijn nieuwsgierigheid is bevredigd.
Experimenteren met drugs en alcohol kan zowel in de kinder- en adolescentiejaren als in de volwassen jaren beginnen. Mensen experimenteren omdat ze druk van hun leeftijdsgenoten kunnen voelen, willen omgaan met een aantal negatieve emoties, zoals verdriet. Er zijn geen onbedwingbare trek, en het gebruik is een bewuste keuze. De meeste mensen kunnen zich niet voorstellen en zijn zich er niet van bewust dat ze in de val kunnen lopen en verslaafd kunnen raken. Maar experimenteren kan regelmatig gebruik worden en de risico's om uit de hand te lopen zijn veel groter.
Wat is regelmatig gebruik ? Dit kan verschillen in de manier waarop iemand dagelijks middelen gebruikt, terwijl een ander elk weekend middelen kan gebruiken. En iemand gebruikt ze alleen als ze gestrest, verdrietig of bezorgd zijn. Naarmate mensen regelmatige gebruikers worden, beginnen ze een patroon te vertonen. Nu zullen deze mensen tekenen van verslaving gaan vertonen, omdat de stof belangrijker wordt in hun leven, en het hun vermogen zal belemmeren om hun verantwoordelijkheden op tijd af te ronden, zoals op tijd naar school gaan of werken. De gevolgen van regelmatig middelengebruik kunnen ernstiger worden naarmate het middelengebruik voortschrijdt.
Het gebruik wordt problematisch als het het dagelijks leven beïnvloedt. Het kan ook een impact hebben op het leven van anderen. Voorbeelden van risicovol gebruik zijn diefstal om middelen te verstrekken of rijden onder invloed van middelen. Relaties met andere mensen kunnen op dit punt lijden en het gedrag is veranderd.
De afhankelijkheidsfase is de fase waarin het individu een tolerantie voor de stof heeft ontwikkeld en een grote hoeveelheid ervan nodig heeft om zich weer goed te voelen. Het gedurende een bepaalde tijd niet gebruiken van de stof kan ontwenningsverschijnselen veroorzaken, zoals angst, beven, zweten, braken en depressie. Het verlangen naar de stof, zowel fysiek als psychologisch, is meestal intens. Er zijn drie stappen om afhankelijkheid te ontwikkelen: tolerantie, fysieke afhankelijkheid en fysiologische afhankelijkheid.
Een verslavingsstoornis is een chronische ziekte. Het ontwikkelt zich langzaam en is van lange duur. Op dit moment kunnen individuen niet functioneren in het dagelijks leven zonder het gebruik van de stof. Mensen met een verslaving kunnen hun baan verliezen, voortijdig met school gaan en zelfs met veel grotere problemen te maken krijgen. Ondanks deze significante gevolgen misbruiken individuen hun middel nog steeds, ondanks de gevolgen die een grote impact op hun leven hebben.
Iedereen kan verslaafd raken aan middelen. Dit is de mening van veel experts. Sommige stoffen, zoals nicotine, zijn zeer verslavend. Overmatig of dagelijks gebruik ervan kan leiden tot verslaving. Maar in veel gevallen ontwikkelen de meeste mensen die middelen proberen geen verslaving. Sommige mensen zijn kwetsbaarder voor verslaving dan anderen. Het hangt van veel factoren af, de zogenaamde risicofactoren voor verslaving. Ze omvatten zowel genetische als omgevingsfactoren.
Een van de belangrijkste risicofactoren voor verslaving is erfelijkheid . Het is zelfs bekend dat maar liefst de helft van iemands risico op verslaving aan alcohol, drugs of nicotine te wijten is aan genetica. Daarom is het gebruikelijk dat mensen met familieleden die een verslaving hebben ervaren, zelf verslaafd raken. In sommige gevallen ontwikkelen ze dezelfde verslaving en in sommige gevallen ontwikkelen ze verschillende verslavingen, zoals een persoon met een alcoholische ouder die helemaal geen alcohol drinkt, maar in plaats daarvan verslaafd raakt aan gokken of drugs.
Milieurisicofactoren zijn onder meer:
Verslaving is synoniem met een stoornis in het gebruik van middelen, en misbruik betekent hetzelfde als misbruik. Maar de termen afhankelijkheid, verslaving en misbruik zijn niet uitwisselbaar. Om deze termen, die veel gemeen hebben, niet te misbruiken, laten we ze wat meer bespreken.
Verslaving wordt geclassificeerd als een ziekte. Afhankelijkheid is een toestand van fysiek afhankelijk zijn van een bepaalde stof. Verslaving is geworteld in de hersenen, en afhankelijkheid treedt op wanneer het lichaam als geheel gewend raakt aan de effecten van een medicijn en zich gaat terugtrekken als de persoon stopt met het gebruik van die stof. Ze komen vaak tegelijkertijd voor, maar een persoon kan afhankelijk zijn van een middel zonder eraan verslaafd te raken.
Wanneer bepaald gedrag een onbeheersbare gewoonte wordt, gaat het van normaal naar verslavend. Wanneer het een verslaving wordt, zijn de gevolgen negatief en schadelijk. In veel gevallen wordt het gedrag fysiek en psychisch verslavend.
Nog een term die moet worden onderscheiden van verslaving is middelenmisbruik. Middelenmisbruik verwijst naar elk gebruik van een medicijn dat buiten het beoogde doel valt. Dit kan weinig met verslaving te maken hebben, maar soms kunnen middelenmisbruik en misbruik elkaar overlappen. Misbruik is een actie en beslissing om een schadelijke stof voor een langere periode te gebruiken, terwijl verslaving een hersenziekte is die wordt gekenmerkt door dwangmatig drugszoekend gedrag ondanks negatieve gevolgen.
Herstellen van een verslaving is niet eenvoudig. Het zal een aanzienlijke hoeveelheid zelfdiscipline en wilskracht vergen om nuchterheid op de lange termijn te bereiken en te behouden. Er zijn manieren om verslaving te behandelen, zodat mensen weer controle krijgen over hun leven, gezondheid en welzijn. Het is absoluut noodzakelijk om professionele behandeling te krijgen in elk stadium van verslaving, maar vooral wanneer een stoornis in het gebruik van middelen is ontstaan. De laatste fase van verslaving resulteert vaak in een overdosis, ongelukken veroorzaakt door onder invloed zijn of schade aan anderen.
Behandeling van middelenverslaving begint meestal met ontgifting. Ontgifting (detox) is vaak de eerste stap bij de behandeling van personen die herstellen van matige tot ernstige vormen van chemische verslaving. De persoon van de drugs af krijgen of nuchter worden, wordt het eerste doel van de behandeling. Tijdens detox worden drugs of alcohol onder strikt medisch toezicht uit het lichaam gespoeld. Ontwenningsverschijnselen kunnen gevaarlijk zijn, zelfs potentieel dodelijk.
Na een initiële detoxperiode is er een residentiële behandeling beschikbaar. Individuen kunnen een langdurige behandeling volgen die ongeveer zes maanden tot een jaar duurt of een kortlopend programma dat gewoonlijk een verblijf van drie tot zes weken in een behandelcentrum inhoudt, met aanvullende therapiedeelname aan een zelfhulpgroep wanneer deze periode eindigt .
Psychotherapie, gezinstherapie en medicijnen zijn zeer belangrijke onderdelen van de behandeling van verslaving. Gedragstherapie in combinatie met medicatie is vaak de beste behandeling.
Gedragsverslavingen, zoals gokken, hebben ook behandeling nodig. Maar vanwege het unieke karakter van gedrag, zijn meestal geïndividualiseerde behandelplannen een cruciaal onderdeel van een effectief herstel. Psychologische counseling is een belangrijk onderdeel van de behandeling van gedragsverslaving. In sommige gevallen kan medicatie worden gebruikt om gedragsverslavingen te behandelen.
Wanneer behandelingen met succes zijn afgerond, kunnen mensen meestal weer productief functioneren in het gezin, op het werk en in de gemeenschap.
