Uzależnienie jest obecnie uważane za poważny problem zdrowia publicznego, a jego formy mają poważne konsekwencje dla zdrowia jednostki i społeczeństwa. Obecnie wiele osób cierpi z powodu uzależnień chemicznych lub behawioralnych. Uzależnienie od narkotyków, alkoholizm, hazard, to tylko kilka z wielu uzależnień. Przynoszą problemy, szkody i krzywdy jednostkom i społeczeństwu. Aby zrozumieć, czym naprawdę jest uzależnienie, omówimy:
Uzależnienie odnosi się do szerokiego zakresu kompulsywnych zachowań. Tradycyjnie uzależnienie odnosi się do nadmiernego używania substancji, w tym alkoholu, leków na receptę i nielegalnych narkotyków, papierosów i żywności. Dziś uzależnienie ma szersze znaczenie. Obejmuje również niekontrolowane przywiązanie do komputerów, innych technologii, Internetu, gier wideo, a nawet SMS-ów na telefonach komórkowych. Nie ma ograniczeń wiekowych osób uzależnionych. Mogą uzależnić się od wielu czynności lub stymulacji, które sprawiają im przyjemność, a pragnienie przyjemności jest normalne dla ludzi. Młodsi ludzie są bardziej podatni na uzależnienia.
Powtarzające się narażenie na uzależniającą substancję lub zachowanie powoduje, że komórki nerwowe w mózgu komunikują się w sposób, który łączy „lubienie” czegoś z „chceniem” tego, co z kolei skłania ludzi do podążania za tym. W miarę rozwoju uzależnienia ludzie często tracą zainteresowanie hobby i innymi rzeczami, które kiedyś sprawiały im przyjemność. Nawet jeśli chcą przestać używać substancji lub angażować się w zachowanie, mogą czuć, że nadal potrzebują ich, aby czuć się dobrze w czymkolwiek.
Gdy uzależnienie się rozwija, jednostki wykazują określone zachowania. Niektórzy z nich są:
Obecnie większość ekspertów rozpoznaje dwa rodzaje uzależnień:
Uzależnienie chemiczne to nałóg polegający na używaniu substancji. Niektóre z bardziej powszechnych substancji uzależniających obejmują:
Uzależnienie behawioralne to uzależnienie polegające na kompulsywnych zachowaniach. Są to uporczywe, powtarzające się zachowania, które dana osoba wykonuje, nawet jeśli nie przynoszą one żadnej realnej korzyści. Uzależnienia behawioralne to zestaw zachowań, od których dana osoba uzależnia się i których pragnie. Istnieją pewne działania, które ludzie uznali za uzależniające, takie jak hazard, jedzenie, zakupy, technologia itp. Zgodnie z Diagnostycznym i statystycznym podręcznikiem zaburzeń psychicznych (DSM) uzależnienie od hazardu jest jedyną substancją niebędącą substancją (behawioralną ) uzależnienie.
Podobnie jak w przypadku większości chorób, uzależnienie wymaga czasu. Za stadia uzależnienia od substancji uważa się:
Inicjacja to pierwszy etap, w którym ludzie mają kontakt z substancją po raz pierwszy. Ten etap zwykle występuje w okresie nastoletnim. Wielu nastolatków lub nastolatków próbuje narkotyków lub alkoholu z powodów takich jak ciekawość, presja rówieśnicza lub społeczna lub brak rozwoju kory przedczołowej, która zarządza podejmowaniem decyzji i kontrolowaniem impulsów. Gdy ktoś spróbuje alkoholu lub narkotyków, może przejść do eksperymentowania lub może przestać, gdy jego ciekawość zostanie zaspokojona.
Eksperymentowanie z narkotykami i alkoholem może rozpocząć się w dzieciństwie i młodości, a także w dorosłym życiu. Ludzie eksperymentują, ponieważ mogą odczuwać presję ze strony rówieśników, chcą poradzić sobie z negatywnymi emocjami, takimi jak smutek. Nie ma zachcianek, a używanie to świadomy wybór. Większość ludzi nie wyobraża sobie i nie zdaje sobie sprawy, że można wpaść w pułapkę i uzależnić się. Ale eksperymentowanie może przerodzić się w regularne stosowanie, a ryzyko wymknięcia się spod kontroli jest znacznie większe.
Co to jest regularne stosowanie ? Może to różnić się sposobem, w jaki ktoś może używać substancji codziennie, podczas gdy inna osoba może używać substancji w każdy weekend. A ktoś używa ich tylko wtedy, gdy jest zestresowany, smutny lub zmartwiony. Gdy ludzie stają się zwykłymi użytkownikami, zaczynają wykazywać pewien wzorzec. Teraz ci ludzie zaczną wykazywać oznaki uzależnienia, ponieważ substancja staje się ważniejsza w ich życiu i będzie zakłócać ich zdolność do terminowego wywiązywania się z obowiązków, takich jak chodzenie do szkoły lub do pracy. Konsekwencje wynikające z regularnego używania substancji mogą stać się poważniejsze, jeśli używanie substancji postępuje.
Korzystanie staje się problematyczne , jeśli wpływa na codzienne życie. Ponadto może potencjalnie wpływać na życie innych. Przykładami ryzykownego używania byłaby kradzież w celu dostarczenia substancji lub prowadzenie pojazdu pod wpływem substancji. Relacje z innymi ludźmi mogą w tym momencie cierpieć, a zachowanie ulega zmianie.
Etap uzależnienia to etap, w którym jednostka rozwinęła tolerancję na substancję i potrzebuje jej dużej ilości, aby znów poczuć się dobrze. Nieużywanie substancji przez określony czas może wywołać objawy odstawienne, takie jak niepokój, drżenie, pocenie się, wymioty i depresja. Pragnienie substancji, zarówno fizyczne, jak i psychiczne, jest zwykle intensywne. Istnieją trzy etapy rozwoju uzależnienia: tolerancja, uzależnienie fizyczne i uzależnienie fizjologiczne.
Zaburzenie związane z nadużywaniem substancji jest chorobą przewlekłą. Rozwija się powoli i trwa długo. W tym momencie osoby nie mogą funkcjonować w życiu codziennym bez używania substancji. Osoby uzależnione mogą stracić pracę, wylecieć ze szkoły, a nawet napotkać znacznie większe problemy. Pomimo tych znaczących konsekwencji, jednostki nadal nadużywają swoich substancji, pomimo konsekwencji, które mają ogromny wpływ na ich życie.
Każdy może się uzależnić od substancji. Taka jest opinia wielu ekspertów. Niektóre substancje, takie jak nikotyna, są silnie uzależniające. Używanie ich w nadmiarze lub codziennie może prowadzić do uzależnienia. Ale w wielu przypadkach większość osób, które próbują substancji, nie rozwija uzależnienia. Niektórzy ludzie są bardziej podatni na uzależnienie niż inni. Zależy to od wielu czynników, zwanych czynnikami ryzyka uzależnienia. Obejmują one zarówno czynniki genetyczne , jak i środowiskowe.
Jednym z głównych czynników ryzyka uzależnienia jest dziedziczność . W rzeczywistości wiadomo, że aż połowa ryzyka uzależnienia od alkoholu, narkotyków lub nikotyny sprowadza się do genów. Dlatego często zdarza się, że osoby, których członkowie rodziny doświadczyli uzależnienia, sami stają się narkomanami. W niektórych przypadkach rozwijają to samo uzależnienie, aw niektórych rozwijają różne uzależnienia, na przykład osoba z rodzicem alkoholikiem może w ogóle nie spożywać alkoholu, ale zamiast tego uzależnić się od hazardu lub narkotyków.
Środowiskowe czynniki ryzyka obejmują:
Uzależnienie jest synonimem zaburzeń związanych z używaniem substancji, a nadużywanie oznacza to samo, co niewłaściwe używanie. Ale terminów „zależność”, „uzależnienie” i „znęcanie się” nie można używać zamiennie. Aby nie nadużywać tych terminów, które mają ze sobą wiele wspólnego, omówmy je nieco dokładniej.
Uzależnienie jest klasyfikowane jako choroba. Uzależnienie to stan fizycznego uzależnienia od określonej substancji. Uzależnienie jest zakorzenione w mózgu, a uzależnienie pojawia się, gdy organizm jako całość przyzwyczaja się do działania narkotyku i przechodzi w stan odstawienia, jeśli dana osoba przestaje używać tej substancji. Często występują w tym samym czasie, ale osoba może być uzależniona od substancji bez uzależnienia.
Kiedy jakieś zachowanie staje się niekontrolowanym nawykiem, zmienia się z normalnego w uzależniające. Kiedy staje się nałogiem, konsekwencje są negatywne i szkodliwe. W wielu przypadkach zachowanie staje się uzależniające fizycznie i psychicznie.
Jeszcze jednym terminem, który należy odróżnić od uzależnienia, jest nadużywanie substancji. Nadużywanie substancji odnosi się do każdego użycia leku, które wykracza poza jego zamierzony cel. Może to mieć niewiele wspólnego z uzależnieniem, ale czasami nadużywanie i niewłaściwe używanie substancji może się nakładać. Nadużywanie to działanie i decyzja o używaniu szkodliwej substancji przez dłuższy czas, podczas gdy uzależnienie to choroba mózgu charakteryzująca się kompulsywnymi zachowaniami sięgającymi po narkotyki pomimo negatywnych konsekwencji.
Wyjście z uzależnienia nie jest łatwe. Osiągnięcie i utrzymanie długotrwałej trzeźwości będzie wymagało znacznej samodyscypliny i siły woli. Istnieją sposoby leczenia uzależnień, dzięki którym ludzie mogą odzyskać kontrolę nad swoim życiem, zdrowiem i samopoczuciem. Konieczne jest uzyskanie profesjonalnego leczenia na każdym etapie uzależnienia, ale najważniejsze, gdy powstało zaburzenie związane z używaniem substancji. Końcowy etap uzależnienia często kończy się przedawkowaniem, wypadkiem spowodowanym byciem pod wpływem lub krzywdzeniem innych.
Leczenie uzależnień zwykle rozpoczyna się od detoksykacji. Detoksykacja (detoks) jest często pierwszym krokiem w leczeniu osób wychodzących z umiarkowanych lub ciężkich form uzależnienia chemicznego. Odstawienie osoby od narkotyków lub trzeźwość staje się pierwszym celem leczenia. Podczas detoksu narkotyki lub alkohol są wypłukiwane z organizmu pod ścisłym nadzorem lekarza. Objawy odstawienia mogą być niebezpieczne, a nawet potencjalnie śmiertelne.
Po wstępnym okresie detoksykacji dostępna jest terapia stacjonarna. Osoby mogą uczestniczyć w leczeniu długoterminowym, trwającym od około sześciu miesięcy do roku lub w programie krótkoterminowym, który zwykle obejmuje trzy do sześciu tygodni pobytu w ośrodku leczniczym, z dodatkowym udziałem w terapii w grupie samopomocowej po zakończeniu tego okresu .
Psychoterapia, terapia rodzinna i leki są bardzo ważnymi elementami leczenia uzależnień. Terapia behawioralna połączona z lekami jest często najlepszym sposobem leczenia.
Uzależnienia behawioralne, takie jak hazard, również wymagają leczenia. Ale ze względu na wyjątkowość zachowań, zwykle zindywidualizowane plany leczenia są kluczową częścią skutecznego powrotu do zdrowia. Poradnictwo psychologiczne jest istotnym elementem leczenia uzależnień behawioralnych. W niektórych przypadkach leki mogą być stosowane w leczeniu uzależnień behawioralnych.
Kiedy leczenie zakończy się pomyślnie, ludzie zwykle wracają do produktywnego funkcjonowania w rodzinie, miejscu pracy i społeczności.
