Bir sanat hareketi, sanatta bir tarzdır. Popüler sanatın benzer tarzları paylaştığı bir dönemdir.
Bu derste, yıllar boyunca sanat dünyasını etkileyen 16 ana sanat stilini öğreneceğiz.
Sanat dünyası yeni tarzlara alıştıkça bazı zaman dilimleri üst üste geldi. Bir grup sanatçı tarafından takip edilen ortak bir felsefeye sahip olabilir. Bir sanat eseri türünü tanımlamak için bir eleştirmen tarafından verilen bir etiket olabilir. Bazı sanat akımları bir zamana ve yere ya da belirli sanatçılara sabitlenebilir. Hareketlerin sözlü açıklamaları sanatçıların kendilerinden gelebilir, bazen yayınlanmış bir bildiri şeklinde olabilir veya hareket daha sonra bazı sanat tarihçileri veya eleştirmenler tarafından etiketlenir.
İşte bazı önemli sanat akımları:
1. Klasisizm - Klasik antik çağ sanatının (c.1000BCE - 450CE), özellikle Yunan sanatının, Roma sanatının, Ege sanatının ve Etrüsk sanatının taklidine atıfta bulunur. Örneğin, Antik Yunan veya Antik Roma sanatından ilham alan Orta Çağ veya sonrasında üretilen herhangi bir tablo, mimari veya heykel.
2. Neoklasizm - Eski Yunan ve Roma'nın "klasik" sanatından ve kültüründen ilham alan sanat hareketlerini ifade eder. Mimaride Neoklasisizm örnekleri, Berlin'deki (Almanya) Neue Wache ve Washington DC'deki (Amerika Birleşik Devletleri) Beyaz Saray'dır.
Geleneksel olarak klasisizm, antik çağlarda (veya antik çağda) yapılan sanatla veya antik çağdan esinlenen daha sonraki sanatla ilgilidir. Ancak Neoklasisizm her zaman daha sonra yapılan ancak antik çağlardan ilham alan sanatla ilgilidir. Bu nedenle, Klasisizm ve Neoklasizm sıklıkla birlikte kullanılır. Genellikle geleneksel biçimlere gösterilen özenle yapılan netlik, uyum ve zarafet anlamına gelir.
David, Jacques-Louis: Madame Récamier'in Portresi
Madame Récamier'in Portresi, Jacques-Louis David tarafından tuval üzerine yağlı boya, 1800; Louvre, Paris'te.
Giraudon/Sanat Kaynağı, New York
3. İzlenimcilik - 19. yüzyılın sonlarında Fransa'da başlayan bir resim tarzıdır. İzlenimci ressamlar daha çok tuval üzerine yağlı boya çalışmaları ile tanınırlar. İzlenimci resim, parlak renkler ve kolayca görülebilen fırça darbeleri ile geniş, hızlı bir tarzda boyanmış canlı konuları gösterir. Empresyonizm terimi, Claude Monet'nin Impression, soleil levant (Impression, Sunrise) adlı bir sergide gösterdiği bir tablosundan gelmektedir. Louis Leroy adlı bir sanat eleştirmeni sergiyi gördü ve tüm resimlerin sadece "izlenim" olduğunu söylediği bir inceleme yazdı. Söz kaldı.
4. Post-empresyonizm - Fransız sanatının Manet'den (ressam, 1832-1883) sonraki gelişimini anlatmak için kullanılan bir terimdir. Roger Fry, 1910'da Manet ve Post-Empresyonistler sergisini düzenlediğinde bu terimi ilk kullanan kişiydi. Post-izlenimciler, Fransız İzlenimci ressamların eserlerini gören ve onlardan etkilenen 19. yüzyıl sonlarının sanatçılarıydı. Sanat stilleri, İzlenimcilik adı verilen tarzdan doğdu. Bu sanatçılar izlenimciliği geliştirdiler ancak sınırlamalarını reddettiler. Canlı renkler ve kalın boya ile gerçek hayattaki konuyu kullanmaya devam ettiler. Fransa'da yaşıyorlardı ve birbirlerini tanıyorlardı ama empresyonistler gibi bir grup olarak çalışmıyorlardı. Birbirlerinden farklı şekillerde boyadılar. Post-izlenimciler, diğer sanatçıların 20. yüzyılda Modern sanatın tüm farklı stillerini denemelerine ve geliştirmelerine yol açtı.
5. Art Nouveau - Organik formlara dayalı uluslararası bir sanat akımı ve tarzıdır. 19. yüzyılın başında popüler oldu ve Birinci Dünya Savaşı'na kadar devam etti. Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri'nde gelişti. Çiçek ve bitkilerden ilham alan motiflere ve stilize, akıcı kıvrımlı formlara sahiptir. Art Noveau, sanatı günlük yaşamın bir parçası haline getiren bir tasarım yaklaşımıdır. Art Nouveau terimi, Belçika'da süreli yayın yapan L'Art Moderne tarafından Les Vingt adlı sanatçı grubunun çalışmalarını tanımlamak için ve Paris'te galerisine L'Art Nouveau adını veren S. Bing tarafından icat edildi.
Aubrey Beardsley, “Dansçının Ödülü (Salome),” 1894.
6. Modern Sanat - Çağdaş sanatla karıştırılmamalıdır. Modern sanat etiketi, 19. yüzyılın sonları ve 20. yüzyılın başlarından ortalarına kadar olan sanatı ifade eder. Bu dönemde üretilen eserler, sanatçıların önceki tarzların geleneksel estetik değerlerini yeniden hayal etmeye, yeniden yorumlamaya ve hatta reddetmeye olan ilgisini sergiliyor.
7. Soyut Sanat - Gerçek şeyleri temsil etmeyen modern bir sanattır. Duyguları ifade eden görüntüler oluşturmak için rengi, çizgileri ve şekilleri (biçimi) vardır. 1900'lerde özellikle New York'ta fark edilmeye başlandı. Sanat genellikle boyut olarak büyüktür. Her yerde çizgiler ve figürler var, bu nedenle göz, geleneksel sanatta olduğu gibi parçadaki belirli bir noktaya odaklanmıyor.
8. Kübizm - Kübizm, 1907-08 yıllarında sanatçılar Pablo Picasso ve Georges Braque tarafından icat edilen gerçekliği temsil etmeye yönelik devrim niteliğinde yeni bir yaklaşımdı. Konuların (genellikle nesneler veya figürler) farklı görünümlerini aynı resimde bir araya getirerek parçalanmış ve soyutlanmış görünen resimler ortaya çıkardılar. Kübizm, 20. yüzyılın en etkili stillerinden biriydi. Genellikle 1907 civarında Picasso'nun ünlü tablosu Demoiselles D'Avignon ile başladığı kabul edilir. Sanatçılar, nesneleri ve figürleri farklı alanlara veya düzlemlere ayırarak, aynı anda ve aynı mekanda farklı bakış açılarını göstermeyi ve böylece 3 boyutlu formlarını önermeyi amaçladılar.
9. Fovizm - 1905'ten 1910'a kadar bir grup sanatçının (Henri Matisse ve Andre Derain dahil) ürettiği, parlak kiraz manzaraları, saf canlı renkler, figür resimleri ve cesur resimlerle karakterize edilen çalışmaya verilen addır. ayırt edici fırça işi. 1905'te Paris'te bir sergide gösterildiğinde, geleneksel sanatla karşıtlığı o kadar çarpıcıydı ki, eleştirmen Louis Vauxcelles'in sanatçıları "Les Fauves" veya "vahşi hayvanlar" olarak tanımlamasına yol açtı ve böylece isim doğdu.
10. Fütürizm - 20. yüzyılın başlarında, modern sanat dünyasının dinamizmini ve enerjisini yakalamayı amaçlayan bir İtalyan sanat akımıydı. Fütüristler, bilim ve felsefedeki son gelişmeler konusunda çok bilgiliydiler ve özellikle havacılık ve sinematografiden büyülenmişlerdi. Fütürist sanatçılar, özellikle İtalya'da geçmiş kültürlerin ağırlığının son derece baskıcı olduğunu hissettikleri için geçmişi kınadılar. Fütüristler bunun yerine moderniteyi, endüstrisini ve teknolojisini kutlayan bir sanat önerdiler.
11. Dışavurumculuk - 1900'lerin başlarında Almanya'da başladı. Bu, gerçeklikten çok duygu ve anlamı aktarmaya çalıştı. Her sanatçının sanatında duygularını "ifade etmenin" kendine özgü bir yolu vardı. Sanatçı, nesnel gerçekliği değil, nesnelerin ve olayların insanda uyandırdığı öznel duygu ve tepkileri tasvir ediyor. Sanatçı bu amacını çarpıtma, abartma, ilkelcilik ve fantazi yoluyla gerçekleştirmiştir. Aynı zamanda, renkler genellikle canlı ve şok edicidir.
12. Konstrüktivizm - Rusya'da 1913'ten itibaren sanat sanat içindir fikrini sosyal amaçlar için sanat lehine reddeden Vladimar Tatlin tarafından ortaya çıktı. Grafik ve endüstriyel tasarımcıları büyük ölçüde etkiledi. Bunda sanatçının rolü, elinde fırça tutan bir ressam yerine aletleri kullanan bir mühendis olarak yeniden tasavvur edildi. Sanat eseri, kitleleri uyandırmayı ve onları sınıf ayrımları, toplumsal eşitsizlikler ve devrim konusunda farkındalığa yönlendirmeyi amaçlayan daha büyük bir görsel programın parçası haline geldi. Konstrüktivistler, sanatçının stüdyosunun hermetik alanında sanatın yeri olmadığına inanıyorlardı. Daha ziyade sanatın endüstriyel dünyayı yansıtması ve Komünist devrimde bir araç olarak kullanılması gerektiğini düşünüyorlardı. Sovyetler Birliği ve Almanya'da popülerdi.
13. Dadaizm - Modern sanatta 2. Dünya Savaşı civarında başlayan sanatsal bir harekettir. Savaşın dehşetine ve ardından gelen olumsuz tepkilere Zürih'te başladı. Amacı, modern dünyanın sözde anlamsızlığıyla alay etmekti. 1916-1922 yılları arasında zirveye ulaştı ve gerçeküstücülüğü, pop sanatı ve punk rock'ı etkiledi. Normal sosyal eylemlere karşı çıkmayı tercih etti. Dadaizmin takipçileri arasında Antonin Artaud, Max Ernst ve Salvador Dali vardı. Dadaizm, savaş karşıtı olmasının yanı sıra, aynı zamanda burjuva karşıtıydı ve radikal solla siyasi yakınlıkları vardı.
14. Sürrealizm - Şair Andre Breton tarafından 1924'te Paris'te kuruldu. Sürrealizm sanatsal ve edebi bir hareketti. Akıl ve bireyciliği savunan 17. ve 18. yüzyılların etkili entelektüel hareketi Aydınlanma'nın irrasyonel, bilinçsiz zihnin üstün niteliklerini bastırdığını öne sürdü. Amacı, düşünceyi, dili ve insan deneyimini rasyonalizmin baskıcı sınırlarından kurtarmaktı. Birçok sürrealist sanatçı, bilinçaltındaki fikirlerin ve görüntülerin kilidini açmak için otomatik çizim veya yazı kullandı ve diğerleri, rüya dünyalarını veya gizli psikolojik gerilimleri tasvir etmeye çalıştı.
15. Çağdaş sanat - 20. yüzyılın ikinci yarısında veya 21. yüzyılda günümüzde yaşayan sanatçılar tarafından üretilen günümüz sanatıdır. Toplum ve bizim ve dünya için önemli olan konular üzerine düşünmek için fırsatlar sunar. Çağdaş sanatçılar, küresel olarak etkilenen, kültürel olarak çeşitli ve teknolojik olarak gelişmiş bir dünyada çalışırlar. Sanatları, sınırları zorlayan malzemelerin, yöntemlerin, kavramların ve konuların dinamik bir birleşimidir. Tek tip, düzenleyici bir ilkenin, ideolojinin olmamasıyla karakterize edilir; ve kişisel ve kültürel kimlik, aile, topluluk ve milliyet gibi daha geniş bağlamsal çerçeveleri ilgilendiren kültürel bir diyalogdur.
Modern sanata karşı Çağdaş sanat
16. Pop art - 1950'ler ve 60'larda gelişen modern bir sanat akımıdır. İskoç heykeltıraş ve sanatçı Eduardo Paolozzi tarafından 1952'de Londra'da yaratıldı. Andy Warhol, Robert Indiana ve Roy Lichtenstein pop sanatçılarına örnektir. Ürün etiketleri, reklamlar, alkolsüz içecekler, çizgi romanlar ve film yıldızları gibi ticari öğeleri ve kültürel simgeleri kullanır. Eğlenceli olması amaçlanıyor. Sanatçıların, öğeyi tekrar tekrar tekrarlamak, öğenin rengini veya dokusunu değiştirmek ve bir resim oluşturmak için farklı öğeleri bir araya getirmek gibi sanat yaratmak için bu öğeleri kullanmanın çeşitli yolları vardır.
